SPROOZ

INSTITUTE

پرورش خلاقیت، مهارت آموزی، اشتغال موفق

x
دانستنی‌های والدین
  • چرا فرزند دبستانی من بايد روباتيک بياموزد؟
          روانشناسان بر اين باورند که شخصيت انسان­ها در دوران کودکی شکل می­گيرد و فضايي که کودک در آن رشد می­کند و آموزش می­بيند تأثير مهمی برآينده شغلی و تحصيلي او خواهد داشت، ما معتقديم که اگر دوره کودکی بطور مناسب شکل نگيرد و يا مشکلاتی با کودک به دنيا بيايند که آن­ها در موعد مقرر شناسايي و پيشگيری نشوند در ميانسالی و بزرگ­سالی، کودک دچار بحران­های جبران ناپذيری خواهد شد که نه خانواده  بلکه جامعه را با آن به چالش خواهد کشيد، مواردی مانند قدرت حل مسئله و مشکلات فردی، ايجاد انگيزه مطالعه و تحقيق علمی، مهارت آموزی، تقويت اعتماد به نفس و خودباوری، آموزش مسؤليت پذيری، افزايش دقت و سرعت، تمرين نظم و انضباط، يادگيری کار تيمی  و در نهايت پرورش خلاقيت جزء مهمی از آموزش­های روباتيک در زمينه پرورش کودکان است.

  • راهکارهایی برای رهایی کودکان از سکون و بی تحرکی
    ماهـی تازه یکی از غـذاهای اصلی مـردم ژاپـن است، ژاپن محصـوردر آب هایی است که منبع عظیم ماهی را در خود دارد اما سالهـا پیش به علت صید بی رویه ماهی با استفاده ازتکنولوژی پیشرفته منابع آبزیان به شدت کاهش پیدا کـرد، کشتی ها مجبور شدند جهت صیـد ماهی به آب های دورتـر بروند اما مشکل اینجا بود که با طی مسـافت، ماهـی ها تازگـی خود را از دسـت می دادند و مردم رغبت چنـدانی به خـوردن ماهی ها از خود نشان نمی دادند. صاحبان کشتی جهت حل  این مشکل حوضچه هایی در کشـتی تعبیـه کردنـد و پس از صید، ماهـی ها را در آن می ریختند تا ماهی ها زنده به ساحل برسند علی رغم این ترفند هنوزمردم عقیـده داشتند این ماهی نیز مزه و طعم ماهی تازه را ندارد و از آنها استقبـال نکردند. صـاحبان کشـتی با بحـران بزرگـی مواجــه شده بودند راه حل نهایـی استـفاده از کوسـه ماهی های کوچـک بود. کوسـه ماهـی های کوچـک را درون حوضچــه های ماهی انداختنـد هـر چنـد تعدادی از این ماهی ها توسط کوسه ماهی ها شکارمی شدند اما درصد عمده ای زنده می مانـدند درواقــع از آنجا که ماهی ها مرتب توسـط کوسه ماهی ها مورد تعقیب قرار می گرفتنـد ماهی ها یک لحظه آرام و  قرار نداشتند همان تحرکی را از خود نشان می دادند که در محیط طبیعی از خود نشان می دادند مردم از خرید این ماهی استقبال کردند .
    .

    اگرمی خواهید کودک شـما همیشه در حال حـرکت و رشد و پویایی باشد کوسـه ای درحوضچه های زندگی اش قرار دهید مانند: قبول مسئولیت، شرکت در کلاسهای مهارت  آموزی، شرکت در کارهای گروهی، مرتب کردن اتاق و .. این کار باعث تکاپو و فعالیت کودک می شود چرا که سکون و بی تحرکی باعث در جا زدن کودک می شود.

     

  • پیشنهاداتی برای افزایش جرأت مندی کودکان

    جرأتمندی مهارتی است که به فرد اجازه می‌دهد تا بدون بهره‌گیری از هرگونه خشونت، پرخاشگری و تجاوز به حقوق دیگران، بتواند ضمن احترام به حقوق دیگران در قالبی بسیار معقول، آرام، آزادانه، با اعتماد به نفس کامل، نسبت به ابراز مستقیم و صادقانه افکار، احساسات، خواسته‌ها و ارزش‌های خود درباره یک موقعیت مبادرت کند و از حقوق خود دفاع کند. بدون اینکه به شأن فردی و اجتماعی‌اش لطمه‌ای وارد شود.

    افراد جرأتمند اینگونه اند:

    • به آسانی می‌توانند آنچه درونشان است، صادقانه بیان کرده و ابراز عقیده کنند بدون اینکه آسیب و لطمه‌ای به روابط آنها با دیگران وارد شود.
    • بدون هرگونه رودربایستی و تهدید از دیگران تقاضا می‌کنند تا رفتار نامطلوب‌شان را تغییر دهند.
    • در صورتی که دیگران از آنها تقاضا و درخواست غیرمنطقی از جمله مصرف سیگار، موادمخدر، روان‌گردان‌، الکل، روابط سوءجنسی و... داشته باشند، خود را ارزان نمی‌فروشند، بلکه با قاطعیت و صراحت جواب رد می‌دهند و توان «نه گفتن» آنها بالاست. به عبارتی نگران ناراحت شدن دیگران نیستند.
    • به راحتی احساسات مثبت و منفی خود را ابراز می‌کنند و دغدغه‌ای در این خصوص ندارند، به گونه‌ای که احساس گناه نمی‌کنند زیرا کاملا می‌دانند که وظیفه آنها خشنود نگه داشتن همه دوستان‌شان نیست.
    • از توان کافی برای برقراری ارتباط و تعاملات اجتماعی برخوردار هستند.
    • صریح هستند یعنی در مواقع لزوم دیدگاه خود را به صورت ساده، قابل فهم، مستقیم، مختصر و بدون هرگونه واسطه بیان می‌کنند.
    • در صورت نیاز تصمیمات قبلی خود را تغییر می‌دهند به‌گونه‌ای که اگر به تقاضای دوست‌شان قبلا پاسخ مثبت داده‌اند، اما امروز اگر مصلحت نباشد، به راحتی «نه» می‌گویند.
    • نسبت به خود احساس خوبی دارند و برای خود احترام قایل‌اند.
    • در موقعیت‌های مختلف روزانه تسلط کافی دارند. بر این اساس تصمیمات منطقی می‌گیرند.
    • برای دیگران نیز احترام و ارزش قائل‌اند.
    • به طور مستمر عملکرد خود را ارزیابی می‌کنند.
    • در صورت عصبانیت، خشم خود را ابراز و دلیل آن را به طرف مقابل بیان می‌کنند.
    • در صورت نیاز و ابهام از دیگران سوال می‌کنند.
    • در زمان سخن گفتن با قدرت و صلابت صحبت می‌کنند.
    • برای دستیابی به مهارت جرأتمندی و ابراز وجود، ضرورت دارد والدین عزیز از دوران کودکی نکات لازم را به فرزندان خود آموزش دهند تا آنها بتوانند در ایام نوجوانی با تسلط بر این مهارت از آسیب‌پذیری مصون بمانند.


    راهکارهای پیشنهادی:

    الگو باشید

    اگر می خواهید کودکتــان جرأت داشته باشد بهتـرین و موثرتریـن روش این است که خـودتان جرأت داشتـه باشید.کـودکان با والدیـن

    خود همانند سازی می کنند مخصوصاً با والدی که رابطـه بهتـری با آن داشته باشند کودکان از رفتار والدین خود الگو می گیرند پس از این به بعد به اعمال خود بیشتر توجه داشته باشید .

    ازکلمات و جملات غیرمنطقی استفاده نکنید

    مثلا بدون هیچ گونه آموزشی به کودک نگوئید قوی باش! شجاع باش! باید جرأت را به کودک آموخت وقتی کودک جرأت را آموزش ندیده است با گفتن یک کلمه مانند جرأت داشته باش نمی تواند با جرأت باشد. 

    به حرفهای کودکتان خوب گوش کنید

    اگرکودکتان نیاز به حرف زدن دارد بـه چیـزی که برای گفتـن دارد خوب گوش کنیـد و به کودک اجـازه دهید افکار و احساساتش را بیـان کند. تا زمانی که کودک نتواند افکار و احساساتش را بیان کند درآینده هم نمی تواند احساساتش را بیان کند و در خصـوص برقراری ارتباط با دیگران با مشـکل مواجـه خواهد شـد. برای این کـه کـودک بتواند احساسات خود رابیان کند این موضـوع باید به او آموختـه شـود .مثـلا می خواهید احساس ناراحتـی یا همدردی را به فرزندتان بیاموزیـد: بگوئید ((من نگران مادر بزرگم چون خیلی مریضه)) تا او هـم بتواند جـرأت بیان احساساتی مانند نگرانی خود را داشته باشد.  

    توجه به ترس های کودک

    به ترس های کودک نخندید شاید مواردی که کودک از آن می ترسد از نظر شما مُضحک باشد بگذارید کودک ترس خود را به شما بیان کند و با مـواردی که به عنـوان ترس می شناسـد روبرو  شود. به طور مثال:

    کودک در اتاق خوابش نمی خوابـد چون برق اتاق خامـوش می شـود از کمـد لباسهایش می ترسد. موضـوع ترس کمد لبـاس است، کمـد را خـالی کنید و اجازه دهید وسایل را خود او داخل کمد قرار دهد، بگذارید ببنید داخل کمد چیزخاصی نیست که باعث ترس او شده است.

    قدرت انتخاب

    بگذارید کودکتان انتخاب کند حتی اگر انتخاب کودک اشتباه باشد پس از چند بار، یاد می گیرد انتخاب درستی داشته باشد.

    ریسک کردن

    به فرزندان خود بیاموزید اگر کار یا موضـوعی را انتخـاب کرد بـرای انجام دادن آن تلاش کند و اگر نتیجه نهایی آن چیـزی که انتـظارش را دارد نباشد مهم نیست. بلکه راهی که سپـری کرده است ارزشمنـد است .فرزند خود را ترغیب کنید در تیم های ورزشی، تیم های روباتیک، گروه های علمی و ...  شرکت کند با این کار او فرصت نشان دادن توانایی هایش را بدست می آورد که در تقویت اعتماد به نفسش نقش ارزشمندی دارد.

    همراه شدن

    از کودک سوال کنید می خواهد چیزی را امتحان کند که کمی ترسناک یا هیجان انگیـز است به او اطمینـان دهید که کنـارش خواهید بود. به طور مثال  اسکیت بازی کردن.

    گردش های هیجان انگیز

    گردش های خانوادگی ترتیب دهید سعی کنید این گردش ها هیجان انگیز باشد. مثـلا  دوچـرخه سـواری را انتخـاب کنید در مـورد مسیـردوچرخه سواری چیزی به کودک نگوئید بگذارید در عمل انجام شده قرار بگیرد ترس را بیازماید و اعتماد به نفسش افزایش پیدا کند.

    تشویق کردن

    بعد از آموزش مهارت جرأت ورزی  کودک را تشویق کنیـد جـرأت داشته باشد. به او بگوئید می دونستم از پسش بر میای من به جرأت تو افتخار می کنم می توانید از پاداش نیز استفاده کنید.

  • تأثیر استفاده از ماسک در مقابله با ویروس کرونا
    روش‌های اصلی انتقال ویروس کرونا
    اطلاعات موجود حاکی از آن است که دو مسیر اصلی برای انتقال ویروس کووید-۱۹ وجود دارد:
    1. قطرات تنفسی
    2. تماس
    قطرات تنفسی زمانی‌ ایجاد می‌شود که فرد آلوده سرفه یا عطسه کند. هر شخصی که در تماس نزدیک (در فاصله یک متری) با فردی قرار بگیرد که علائم تنفسی مانند سرفه و عطسه را دارد، در خطر قرار گرفتن در معرض قطرات تنفسی عفونی بالقوه است.
    از طرفی، این قطرات ممکن است بر روی سطوحی که ویروس بر روی آن زنده می‌ماند، فرود آیند. بنابراین، محیط تا فاصله یک متری فرد آلوده می‌تواند منبع انتقال ویروس باشد.

    تاثیر استفاده از ماسک
    استفاده از ماسک (شامل انواع ماسک ساده یا ماسک جراحی) یکی از اقدامات پیشگیرانه‌ای است که می‌تواند شیوع برخی بیماری‌های ویروسی تنفسی از جمله کووید-۱۹ را محدود نماید. با این وجود، استفاده از ماسک به تنهایی برای تامین سطح مناسبی از محافظت، کافی نیست و سایر اقدامات نیز باید اتخاذ شود.
    جدای از اینکه ماسک زده شود یا خیر، رعایت حداکثری بهداشت دست برای جلوگیری از انتقال کووید-۱۹ از انسان به انسان بسیار مهم است.
    مطالعات مربوط به آنفلوآنزا، بیماری‌های شبیه آنفلوآنزا و کرونا‌ویروس‌های انسانی شواهدی را نشان می‌دهد که استفاده از ماسک پزشکی می‌تواند از انتشار قطرات عفونی از یک فرد آلوده به شخص دیگر و آلودگی احتمالی محیط توسط این قطرات جلوگیری کند.
    شواهد محدودی وجود دارد مبنی بر اینکه استفاده از ماسک پزشکی توسط افراد سالم در خانه یا در تماس بیمار با بیمار یا در بین شرکت کنندگان در مجامع گروهی ممکن است به عنوان اقدامی پیشگیرانه مفید باشد.
    اما در حال حاضر هیچ مدرکی مبنی بر اینکه استفاده از ماسک ( اعم از نوع پزشکی یا انواع دیگر) توسط افراد سالم در سطح جامعه می‌تواند از ابتلای فرد به ویروس‌های تنفسی از جمله کووید-۱۹ جلوگیری کند، در دست نیست.

    منبع: سایت موسسه حمایت از بیماران (محب)
  • برخی از مهم‌ترین علل اساسی ایجاد ترس در کودکان
    • پرورش نیافتن کافـی قدرت درک کـودک در مورد ارتباط زمان و مکان، علت و معلول گاهی والدین می‌توانند الگوهای ویژه‌ای از ترس را به کودکان خود آموزش و انتقال دهند (والـدین ترسـو، کودک ترسو).
    • تهدید کردن کودک برای برقراری نظم و انضباط در خانه نیز ممکن است باعث ترس کـودک از مراکز بهداشتـی و فرآیند درمان شود. مثلا به کودک گفته شود: «باید قرصت را بخوری و گرنه می‌میری» یا «اگر غذا نخوری، می‌گم دکتر آمپولت بزنه».
    • گاهی تجربه‌ها و خاطرات ناگوار و وحشتناک کودک باعث ایجاد ترس در او می‌شود.
    • انتظارات و توقعات افراطی و نامتناسب والدین از کودک
    • رشد ناکافی عاطفی و مغزی کودک
    • داشتن والدین بیش از حد حمایت‌کننده، محافظه‌کار و محتاط
    • سخت‌گیر بودن والدین و اعمال تنبیه‌های شدید
    • نداشتن برنامه‌ریزی قبلی و آماده کردن کودک بیمار برای انجام فرآیند درمان
    • دادن پاسخ‌های اشتباه به سوالات کودک مواجهه با افراد بیگانه، اشیای جدید، صداهای غیرعادی، ناگهانی و بلند و موقعیت‌ها و مکان‌های ناآشنا
    • جدایی از مادر، خانه، سایر اعضای خانواده و دوستان
    • وقتی کودک احساس ‌کند والدین نمی‌توانند تمام پیشامدهای زندگی را کنترل کنند.
    • تاثیر نامطلوب بعضی فیلـم‌ها، کتـاب‌ها و ندانسته‌ها در مـورد بیماری و روند درمان، ترس از گم شدن در مدرسه یا بیمارستان
    • نگفتن حقایق به کودک درخصوص مکان‌هایی که می‌خواهیم او را ببریم (مدرسه_بیمارستان)

  • روش های برخورد با ترس کودکان

    شیوه پیشگیری از ترس کودکان

    در این روش، اصل بر این است که قبل از آنـکه کودک در موقعیت ترسناک قرار بگیرد، او را آگاه کنیم:

    1.  اگر احتمال می‌دهید که کودک از رعد و برق می‌ترسد، در یک روز طوفانی به او لباس بپوشانید و او را به حیاط یا بالکن ببرید و بگویید: اگر آسمان برق زد، بعد صدای بلندی خواهی شنید و ترسی هم ندارد.
    2.  اگر کودک قرار است در بیمارستان بستری شود و می‌ترسد، حتما از قبل به او بگوییـد و برای ایـن جدایی آماده‌اش کنید تا یکبـاره با این موقعیـت مواجه و دچار ترس نشود.
    3.  ترس فرزندانمان از بیماری و مرگ نیز نبایـد باعث شود که واقعیت‌ها را از آنها مخفی کنیم. باید به سؤالات کودک مطابق با سطـح درک و بر پایه اعتقادات مذهبی پاسـخ داده شـود. با کودکتـان درباره بیماری صحبـت کنید و مطابـق با سـن و شخصیتش تا حـدی او را در جـریان بگذاریـد و اجازه بدهید احساساتش را بیان کند.
    4.  وقتی کودک از بیماری یا مرگ شخصی خبردار می‌شود، احساسات زیادی بروز خواهد داد، ممکن است احساس انکار،‌ ناراحتی، ناامیـدی، تقصیـر یا ترس داشته باشد. به ویژه ممکن است بترسد که مبادا چنین اتفاقی برای خـودش یا کسـانی که دوستشان دارد، بیفتد. بگذاریـد درباره احسـاساتش با شـما گفت‌وگو کند. شما نیز به جای انکار احساساتش، بـه او اطمینان دهید و حمایتش کنید.


    شیوه کاهش ترس

    • هرگز کودک را به خاطر ترسش، مسخره نکنید.
    •  او را مورد تهدید و سرزنش قرار ندهید.
    • نزد او از افراد ترسو انتقاد کنید و در مورد رفتار آنها صحبت کنید.
    • از گفتن جملاتی نظیر: خجالت آور است، تو دیگر بزرگ شده ای  یا  ببین، مگر من می ترسم؟ جـداً بپرهیزید.
    • تا جایی که می توانید او را به مهر و علاقه خودتان نسبت به او مطمئن سازید.
    • با او درباره افراد شجاع صحـبت کنیـد و برایش قصه هایی تعریف کنید که قهرمان آنها کـودکانی شجاع هستند.
    • او را از نظر بدنی و مزاجی تقویت کنید، زیرا عدم قـدرت بدنی، توانایی و مـقاومت فرد را کاهش می دهد.
    • هرگاه عملی شجاعـانه، هر قدر هم کوچک، از او سر زد، وی را تشویق کنید.
    • هرگز از او توقـع انجـام کاری را که بیش از حد تواناییش است نداشته باشید.
    • کودک را با چیـزی که از آن می ترسـد، روبه رو کنیـد وکوشش نکنـید او را از آن دور نگاه داریـد، مثلا اگر از تاریکی می ترسد، سعی نکنیـد با روشن گذاشتن چراغ اتاقش مشکل را حل کنید.
    • برای از بین بردن ترس کودک هرگز او را ناگهـان با چیزی که از آن می ترسد روبرو نکنیـد، مثلا اگر کودک از آب می ترسد، هیـچ گاه او را ناگهـان در حـوض یا استخر یا دریا رهـا نسازید، بلکه همـیشه او را کم کم با موقعیت ترسناک آشنا سازید، به طور مثال ابتدا با او به کنار حوض استخر یا دریا بروید و غذا بخـوریـد و بازی کنید، بعد وارد قسمت کم عمق آب شوید و پاهایتـان را بشویید و با او آب بازی کنید سپس هـمراه او شنـها یا سنگ های ریز و براق دریا را بیرون بیاورید و همین طور ادامه دهید. زمـانی متوجـه خواهیـد شد که او بدون وحشت در آب شنا می کند.
    • همیشه او را زمانی که شرایط مطلوبی دارد و سالم و سرحال است با چیـزی که از آن می ترسـد روبرو کنید.
    • در مقابل کودک ترسو، صبور باشید و عجله ای برای از بین بردن ترسش نداشته باشید.
    • از بین بردن یا کاهش ترس کودک به زمان احتیاج دارد. این را باید قدم به قدم طی کرد، یعنی، تماس کودک را با چیزی که از آن می ترسـد، به تدریج بیشتـر کرد. توجـه داشته باشید که تا کودک به مرحله ای عادت نـکرده است، وارد مرحله بعدی نشوید. هرچه ترس کودک شدیدتر باشد، زمان بیشتری را باید برای کاهش و از بین بردن ترس صرف کنید.
    • علت ترس را بیابید. گاهی اوقات شناخت علت می تواند کمک بزرگی در تخفیف ترس بکند، ولی همیشه کافی نیست. 

    هیچ کودکی ترسو به دنیا نمی آید

  • بلایی که استرس بر سر بدن می آورد ...


    استرس و پوست و مو

    استرس  بر فعالیت غدد سبابسه پوست تاثیرمی گذارد. این غدد با ترشح چربی، سلامت و شادابـی پوسـت را حفظ می کنند، اما اگر ترشح آنها کمتر یا بیشتر از حد معمول باشد، فرد دچار خشـکی یا جوش های پوستی می شود. استرس با ریزش مـو نیز می تواند ارتـباط مستقیم داشته باشد و موهـا را از چرخـه رویش وارد چرخه ریزش کند. در این موارد معمولا ریزش مو مدتی بعد از بروز استرس، به صورت منتشر در تمام سر اتفاق می افتد. البته این نوع ریزش موقت است و بعد از رفع استرس قطع می شود.

    استرس و هورمون ها

     استرس بر ترشح هورمون های مختلف بدن تاثیر می گذارد. یکی از این هورمون ها، کورتیزول است که در بازار دارویی به صورت مصنوعی تحـت عنوان کورتون عرضه می شود. این هورمون قند خون، فشار خون و ضربان قلب را بالا می برد.همچنین باعث افزایش موهای زائد واختلال در خواب می شود البته بالا رفتن کورتیزول بخشی از مکانیسم دفاعی بدن است. بدن در شرایط استرس زا با بالا بردن این هورمون و ظرفیت کارقلب و ریه و قندخون به شما کمک می کند جان خود را نجات دهید.

    استرس و قلب

    استرس با تحریک دستگاه عصـبی سمپاتیـک باعـث بالا رفتن ضربان قلب و فشـار خون می شود. این وضعـیت برای افراد مبتلا به فشار خون بالا و بیماری های قلبـی می تواند خطرناک باشد حتی اگر فرد تحـت درمان با داروهای فشار خون قرار گرفته باشد خیلی اوقات سکتـه به واسطه استرس های روانی شدید اتفاق می افتـد. در واقع، اگر عروق کرونر از قبل دچار گرفتگی و تنگی باشند با بالا رفتن ضربان و فشار خون، توانایی خون رسانی را از دست می دهند و فرد دچار سکتـه قلبی حـاد می شود. استرس در بعضی افراد به صورت درد قلبـی نیز تظاهر پیدا می کند. این افراد معمولا از داروهای قلبی جواب نمی گیرند.اما با مصرف داروهای ضد اضطراب بهبود می یابند.

    استرس و خون

    جریان خون در شرایط استرس زا از اراگان هـایی مثل کبـد معده، روده و کلیه ها به سمـت اندام هایی مثل قلـب و ریـه افزایش پیدا می کند. برای مثال اگر استرس به واسطـه حمله یک حیوان وحشی ایجاد شده باشد، بـدن برای محافظـت از فرد، عروق را منقبـض و جریان خـون را از سایر ارگان ها بهسمت قلب و ریه هـدایت می کند تا کارکرد آنهـا را افزایش دهد. این وضعیت به فرار فرد کمک می کند، اما اگر به صورت مزمن باشد، به ارگان های بدن آسیب می رساند.

     استرس و چشم

    افرادی که در طول روز دچار اضطراب و استرس هستند  در انتهای روز دچار درد و خستگی ناحیه چشم می‌شوند به سردرد استفراغی مبتلا می‌شوند که به ناحیه پیشانی نیز سرایت می‌کند و با استراحت بهبود می‌یابد.

    استرس و مغز و حافظه

    استرس باعث افزایش یا کاهش ترشح بعضی ازهـورمون ها در مغـز و بـدن مـی شود. این تغییـرات در مـواقع لازم می تواند مفیـد باشد. برای مثـال درجلسـات امتحـان، استرس با کاهش ترشح ملاتونین(هورمون آرام بخـش) از خواب آلـودگی جلوگیری می کند. همچنـین با افـزایش هورمون کورتیزول، قند خون را افزایش می دهد تا مغز به اندازه کافی قند بسوزاند و کارکرد مطلوبی داشته باشد، اما اگر استـرس بیش از حـد یا مـداوم باشد، دستـرسی به اطلاعات و گروه بندی آنها در مغز دچار مشکل مـی شود.

    به همین دلیل است که بعضـی افـراد درجلسـه امتـحان ناگهان تمام مطالب خوانده شـده را فرامـوش می کنند. استـرس همچنین می تواند باعـث تشدید سـردردهـای میگرنی شود.

    استرس و کلیه ها

    استرس باعث افزایش ترشح هورمون های بالابرنده فشار خون از کلیه ها می شود. همچنین سیستم دفع ادراری را سرکوب می کند و باعث تنگی عروق کلیه می شود. در این شرایـط، جریان ورودی خون به کلیه و عملکـرد کلیه در تصفیه خون کاهـش می یابد. بعضی افـراد نیز به دنبال استرس دچار گرفتگی و انقباض مثانه می شوند. در نتیجه طی فواصل کوتاه نیاز به دفع ادرار پیدا می کنند.

    استرس و غدد درون ریز

    استرس شدید و مزمن، ترشح غدد درون ریز را مختل می کند استرس بر ترشحات لوزالمعده نیز تاثیر می گذارد و قند خون را به خصوص در بیماران دیابتی بالا می برد . یکی از عوامل پرکاری تیـرویید هم استـرس اسـت. علاوه بر این، استرس می تواند باعث افزایش تعـریق در نقاط مخـتلف بدن مـثل کـف دست شود. این نوع تعریق معمولا با مصرف داروهای ضداضطراب کاهش پیدا می کند.

     استرس و دستگاه ایمنی بدن

    استرس در مواقـع لازم سیستم ایمنی را فعال می کند و درحالت آماده باش نگه می دارد، اما وقتی به صـورت مزمن ایجاد می شود قدرت ایمنی بدن را مختل می کند. ضـعف سیستم ایمنی خود را با بیماری های مختلفی نشان می دهد و فرد را در برابر انـواع عوامل عفونی آسیب پذیرمی کند. برای مثال خیلی اوقات افراد در اسـترس های شدید دچار تبخـال می شوند.عامل تبخـال نوعی ویروس است که در سیستم عصبی بدن بسیاری از افراد به صـورت نهفته وجود دارد. سیستم ایمنی در حالت عادی این ویروس را سرکوب می کند و اجازه فعالیـت به آن نمی دهد، اما وقتـی دچار ضعف می شود، ویروس فعال می شود و فرد تبخال می زند. این موضـوع در مورد سـایر عوامل ویروسی، باکتریایی و قارچی نیز صـدق می کند. به طـور کلی، افرادی که در استـرس مزمن هستند بیشـتر دچـار انواع عفـونت مثـل سرماخوردگی، عفونت ادراری و ریـوی می شوند. علاوه بر این، بسیاری از بیماری های خود ایمنی مثل لوپوس و ام اس وابسته به استرس هستند و بر اثرآن تشدید می شوند.

    استرس و افزایش وزن

     تقریبا همه ما می‌دانیم افراد پر استرس برای کاهش اضطراب خود به غذا خوردن پناه می‌برند کورتیزول و دیگر هورمون‌های استرس باعث تشدید ورم در بخش‌های مختلف بدن می‌شوند.

    استرس و دستگاه گوارش

    استرس نه تنها بسیاری از بیمـاری های گوارشی را تشدید می کند، بلکه می توانـد عامل بعضی از این بیمـاری ها باشد. افراد در شرایط اسـترس زا معمولا دچـار اختلال در هضم و جذب مواد غذایی می شوند. استـرس حرکت روده را کند می کند و می تواند باعث یبـوست یا اسهـال شود. همچنین ترشح اسید معده را بالا می برد و باعث درد و گاهی زخم گوارشی می شود. استرس مـزمن می تواند باعث  اختلال در روده شود و فـرد دچار یبوست یا اسهـال بی دلیل  می شود. کولونوسـکوپی و آزمـایش ها نیـز مشـکلی نشان نمی دهند. درمـان این افراد معمـولا با داروهای ضداضطراب انجام می شود. یکـی دیگر از آثار استرس بر دستگاه گوارش، اختلال در کارکرد کبد و کیسه صفراست. استرس می تواند باعـث کاهـش ترشح صفرا و اختلال در هضم چربی ها شود.

  • تلفن همراه، اسباب بازی خطرناک

    تلفن همراه با تمام اثرات منفی که دارد، وقتی در دست کودک قرار می‌گیرد باعث آرامش او می‌شود؛ هرچند کاذب؛ هر چند برای لحظه‌ای کوتاه.

    کافیست به یک کودک خردسال که مدام با شیطنت‌هایش آرامش را از شما سلب کرده و مانع تمرکز شما شده است، یک گوشی همراه و یا تبلت بدهید تا ببینید چطور یک گوشه می‌نشیند بدون آنکه چیزی را خراب کند و اعصاب کسی را بهم بریزد و سرگرم بازی می‌شود.

    اما واقعیت این است که آیا این نکته مثبت به آسیب‌هایی که تلفن همراه به فرزند ما می‌رساند، می‌ارزد؟ در ادامه به مضرّات تلفن همراه و آسیب‌های غیر قابل جبرانی که به کودک و نوجوان ما وارد می‌کند، می‌پردازیم:

    1. ضعف بینایی

    بررسی‌های جدید دانشمندان اروپایی نشان می‌دهد کار زیاد با تبلت به چشم کودکان آسیب‌های جدی وارد می‌کند و می‌تواند برای سیستم عصبی و چشمی کودکان بسیار مضر باشد.

    با توجه به اینکه استفاده از گوشی همراه و تبلت برای کودکان در مدت زمان کوتاه خلاصه نمی‌شود، قطعاً به بینایی آنها آسیب می‌زند.

    به گفته گری هیتینگ نویسنده ارشد سایت "AllAboutVision.com"، خستگی دیجیتالی چشم (Digital Eye Strain) که گاهی اوقات تحت عنوان سندروم بینایی کامپیوتری (computer vision syndrome) از آن یاد می‌شود، باعث آزردگی بسیاری می‌شود.

    بر اساس گزارشی که در سال 2015 میلادی از سوی انجمن بینایی ایالات متحده آمریکا با عنوان «بینایی 20/20/20 است: از چشمانتان در برابر دستگاه های دیجیتالی محافظت نمایید» به چاپ رسید، 61 درصد از آمریکایی‌ها پس از استفاده دراز مدت از دستگاه‌های الکترونیکی دچار خستگی چشم می‌شوند؛ به بیان دیگر تقریباً از هر سه آمریکایی، دو نفر را شامل می‌شود.

    1. بروز مشکلات عصبی در کودکان

    یکجا نشینی و غافل شدن از بازی‌های کودکانه موجب بروز مشکلات عصبی در آنها می‌شود. کار زیاد با رایانه، تبلت، گوشی و حتی تماشای زیاد تلویزیون از فاصله نزدیک و مواجهه بیش از حد با منابع نوری باعث بروز این مشکل می‌شود.

    انجمن متخصصین اطفال آمریکا نیز می‌گوید که کودکان پیش از دو سالگی نباید به هیچ نمایشگری نگاه کنند اما تقریبا 90 درصد کودکان تا قبل از دو سالگی به طور منظم تلویزیون نگاه می‌کنند؛ زمان مشاهده تلویزیون نیز به تدریج بیشتر می‌شود.

    1. پایین آمدن کیفیت خواب

    زمانی که افراد به گوشی‌های هوشمند و تبلت‌های خود در تاریکی نگاه می‌کنند، طول موج کوتاه نور آبی منجر به تأخیر در ترشح ملاتونین می‌شود و پیرو آن، فرآیند خواب را سخت‌تر می‌کند.

    نویسنده ارشد این تحقیقات از دانشگاه هوستون گفت: «دستگاه‌های الکترونیکی نظیر تبلت و گوشی همراه سطح هورمون خواب را کاهش و کیفیت خواب را تحت تأثیر خود قرار می‌دهند».

    متخصصان دانشگاه هوستون در ادامه می‌گویند: «هزینه‌های پایین آمدن کیفیت خواب به خصوص در کودکان بسیار بیشتر از خستگی و خواب‌آلودگی است؛ عدم داشتن خواب منظم با خطر بالایی از افسردگی، چاقی، حمله قلبی، سکته مغزی و دیابت مرتبط است».

    1. به وجود آوردن اختلالات ذهنی

    به گفته محققان روسی، ارسال بیش از اندازه پیام کوتاه نوعی وسواس و اختلال ذهنی به دنبال دارد که متاسفانه نزد کاربران نوجوان بسیار رایج است.

    استفاده بیش از اندازه و غیر ضروری از تلفن همراه برای کاربر استرس و پریشانی ذهنی پدید می آورد.

    این اختلالات به حدی است که نوعی بیماری روانی و عصبی براساس آن تعریف شده است و فرد مبتلا در طول روز چندین بار احساس می کند گوشی تلفن همراهش زنگ می‌خورد.

    از سوی دیگر برخی اختلالات روانی به دلیل تماشای صحنه‌های نامناسب در برخی بازی‌ها، فیلم‌های بلوتوثی، فیلم‌های فضای مجازی و مطالب خاص از دیگر مواردی است که نباید از آن غافل شد.

    1. منزوی شدن کودکان

    روزنامه دیلی‌میل نوشت: «بازی با تبلت و گوشی همراه فرصت آموزش، خواندن، نوشتن و حتی اجتماعی شدن و برقراری ارتباط با دیگران را از کودکان سلب می‌کند».

    تمام روزهایی که می‌توانند بهترین گزینه‌های برقراری ارتباط کودکان با دیگران و ایجاد روابط اجتماعی مفید باشند، با بازی با وسایل الکترونیکی به هدر می‌روند.

    1. چاقی کودکان

    محققان آمریکایی با بررسی داده‌های بیش از هزار کودک چاق اظهار کردند: «با فراگیر شدن تبلت‌ها و گوشی‌های هوشمند چاقی کودکان بیش از قبل شیوع پیدا کرده است که در پی آن بیماری‌های متعدد دیگری نیز شکل می‌گیرند».

    زل‌ زدن کودکان به صفحه نمایشگر وسایل الکترونیکی، نشستن‌های مداوم، بی‌تحرکی‌های زیاد، پایین آمدن کیفیت خواب و حتی غذا خوردن در هنگام بازی به چاقی کودکان دامن زده است.

    1. تومور مغزی

    متخصصان انگلیسی باور دارند، تومور مغزی در نوجوانی و بزرگسالی حاصل استفاده بی‌رویه کودکان از وسایل الکترونیکی است؛ یک مطالعه جامع بین‌المللی در سال 2011، نشان داد، میان استفاده از وسایل الکترونیکی و ابتلا به تومور مغزی در بزرگسالی ارتباط مستقیم وجود دارد. هر چه کودک بیشتر از وسایل الکترونیکی استفاده کند، احتمال آسیب دیدن او در بزرگسالی افزایش می‌یابد.

    1. آسیب‌های انگشت دست کودکان

    آکادمی پزشکی اطفال آمریکا هشدار می‌دهد که استفاده طولانی‌مدت از صفحات لمسی ابزارهای الکترونیکی به انگشت دست کودکان آسیب می‌زند؛ سرگرم شدن با تبلت و گوشی همراه فرصت بازی‌های معمولی را سلب می‌کند و به این ترتیب عضلات کودک روز به روز تحلیل می‌رود و به مروز زمان حرکاتش تأخیر بیشتری خواهند داشت.

    1. خطر ابتلا به سرطان

    از آنجایی که تلفن‌های همراه برای برقراری ارتباط از امواج رادیویی استفاده می‌کنند،‌ یکی از مهم‌ترین نگرانی‌های استفاده از اینگونه وسایل افزایش خطر ابتلا به سرطان است.

    1. آسیب‌های جسمی فراوان در اثر استفاده از هندزفری

    متخصصان کلینیک درمانی کالیفرنیا ابراز کردند: «گوش دادن با صدای بلند به موزیک با استفاده از هدفون یا هندزفری به صورت طولانی‌مدت، سبب عارضه‌های مختلفی از جمله کاهش سطح شنوایی گوش به صورت موقت و یا دائم می‌شود».

    هدفون به دلیل انتقال صدا به صورت مستقیم و بی‌واسطه روی سیستم شنوایی و حلق تأثیر منفی می‌گذارد.

    1. اعتیاد به تلفن همراه

    برخی کودکان عادت کرده‌اند صبح که از خواب بیدار می‌شوند، سراغ تلفن همراه و حتی قبل از آنکه صبحانه بخورند ساعت‌های زیادی را صرف بازی‌های آنلاین کنند که اگر والدین نتوانند کنترلی بر روی بازی‌های آنلاین فرزندشان اعمال کنند، باید گفت به راحتی این دست بازی‌ها اعتیادآور می‌شوند.

    ضمن اینکه بعضی از کودکان برای افزایش رتبه و جایگاه خود در اینگونه بازی‌ها، حتی حاضر به پرداخت هزینه‌هایی هستند و گاهاً می‌بینیم که یک کودک خردسال با استفاده از کارت بانکی والدین از حساب آنها برداشت کرده تا رتبه خود در بازی را ارتقاء دهد؛ ضمن اینکه بعضی از این بازی‌های آنلاین حاوی تصاویر مستهجنی است که کودک را با فضایی که هیچ تناسبی به سن او ندارد، آشنا می‌کند و قطعاً تبعات جبران‌ناپذیری در روح و روان وی به جای می‌گذارد.

    بسیاری از محققان معتقدند استفاده بیش از اندازه از تلفن همراه در ذهن و اعصاب کاربران نوعی اعتیاد پدید می‌آورد که درست مانند اعتیاد به مواد مخدر، بازی‌های رایانه‌ای، اینترنت و ... مخرب است.

    معتادان به استفاده از تلفن همراه از دوستان و خانواده فاصله می‌گیرند، انزواطلب می‌شوند، اولویت‌های سنی و اجتماعی نظیر تحصیل و اشتغال را پس می‌زنند، هنگامی که تلفن همراه در دسترس‌شان نیست به آن فکر می‌کنند و از دوری‌اش رنج می‌برند.

    1. کاهش مهارت‌های ارتباطی

    شواهد نشان می‌دهد، جایگزینی این تکنولوژی به جای ارتباطات حضوری (به خصوص با استفاده از امکان ارسال پیام‌های کوتاه) تا حدود زیادی ارتباطات انسان‌ها را به حداقل رسانیده است.

    افزایش این گونه ارتباطات به کاهش روابط چهره به چهره و زنده صوتی منجر می‌شود. ارتباطات ناقصی که در قالب متون خشک و بی روح جان می‌گیرد، مرز شوخی و جدی را درهم می‌آمیزد و مسیر اغراق آمیز و نادرستی را می‌پیماید که هرگز جایگزین مناسبی برای ارتباط کلامی و عاطفی میان گروه دوستان و آشنایان نیست و شناخت مجازی و غیر واقعی حاصل از آن نمی‌تواند معیار خوبی برای آگاهی درباره طرفین رابطه باشد.

    این ارتباط مجازی فرصت یادگیری آداب زندگی را به طور عملی و از طریق ارتباط موثر با اقشار مختلف اجتماعی از فرد سلب و او را در محیطی بسته و محدود محصور می‌کند.

    1. محدود شدن یادگیری

    متخصصان در دانشگاه سوئیس یادآوری می‌کنند که مغز کودک در طول دوره یک سالگی با سرعت بالایی در حال توسعه و رشد است. کودکان در سن پایین از تعامل با محیط بسیار بیشتر و بهتر یاد می‌گیرند تا محدود شدن دنیایشان به یک صفحه نمایشگر.

    لازم است کودکان در تعامل با دیگران درگیر شوند و حتی نکات جزئی مثل برقرار کردن تماس چشمی را در این تعاملات بیاموزند. یادگیری این مسائل در این سن ضروری است و بعدها نمی‌توان آن را جبران کرد.

    1. اتلاف وقت زیاد

    از آنجا که گوشی‌های تلفن همراه قابلیت دارا بودن بازی‌های مختلف را در خود دارد، کودک یا نوجوان مدت زمان زیادی را سرگرم بازی می‌شود و از دیگر کارهای ضروریش باز می‌ماند.

    براساس گزارشی که شبکه سی ان ان در سال 2015 منتشر کرد، نوجوانان روزانه حداقل 9 ساعت از وسایل الکترونیکی استفاده می‌کنند که تاکنون به طرز چشمگیری نیز افزایش داشته است.

    1. در ارتباط قرار گرفتن با اطلاعات نامتناسب

    در بسیاری از مواقع محتویات درون پیامک‌ها و بلوتوث‌ها مسائل و اطلاعات نامناسبی دارد که ذهن کودک و نوجوان را درگیر می‌کند، مشغله فکری برای او ایجاد می‌شود و به علاوه غالباً به خاطر ترس از اطلاع والدین دچار تشویق و نگرانی می‌شود.

     

    منبع: فارس

  • راه‌ها و نکات پرورش خلاقیت کودکان

    خلاقیت کودکان باعث می‌شود تا آن‌ها بتوانند هنگام رو به رو شدن با چالش‌ها از راه‌های متفاوتی استفاده کنند. کودکی که دارای خلاقیت است می‌تواند ارزش ایجاد کند. به این معنا که با هوش خلاق خود توانایی به وجود آوردن آثاری ارزشمند را خواهد داشت. مهم‌ترین عامل در پرورش خلاقیت کودکان، شما والدین هستید. لازم است که با آگاهی و صبورانه، در خدمت فرزندتان باشید و راه‌های درستی که می‌تواند به پرورش خلاقیت کودک تان کمک کند را با کمک یک متخصص تدوین کنید. در این مطلب روش‌ها و نکاتی که در پرورش قوه تخیل لازم است را بیان کرده ایم.

    راه‌ها و نکات پرورش خلاقیت کودکان

    روش‌های بسیاری برای پرورش تفکر خلاق در کودکان وجود دارد و خیلی از آن‌ها بستگی به خلقیات و توانایی‌های فرزندتان دارند. بنابراین لازم است که در این زمینه با روانشناس کودک در ارتباط باشید تا ویژگی‌ها و روش‌های منحصر به فرد کودک شما را کشف و بهترین مسیر برای پرورش استعداد و خلاقیت او را پیدا کنید. 

    مهم‌ترین و بهترین راه، آموزش هنر به کودک است.


     13 کاری که می‌توانید برای کمک به پرورش خلاقیت کودکان تان در منزل انجام دهید به شرح زیر است:

    1_ بگذارید کودک اشتباه کند:

    بچه‌هایی که از شکست خوردن بترسند، کنجکاوی در آن‌ها سرکوب می‌شود. اگر فرزند شما بعد از اشتباه نا امید شد یا احساس شکست کرد با او برای جبران و تغییر نتیجه صحبت کنید. او را راهنمایی کنید که چطور می‌تواند اشتباهش را جبران کند. فقط راهنمایی کنید و خودتان اشتباه او را اصلاح نکنید.

    2_ او را تشویق کنید:

    هر اقدام مثبت و هر تلاش کودکتان را تحسین کنید. پاداش‌های کلامی بهترین نوع تشویق هستند. اگر در تشویق‌ها بیش از حد چهارچوب مدار هستید و از جدول ستاره استفاده می‌کنید، سعی کنید با دیدن اتفاقات خلاقانه در کودک او را تشویق و تحسین کنید و حتی ناگهانی به او ستاره یا جایزه دهید. 

    3_ بگذارید به هم بریزد و کثیف کاری کند:

    معمولا مادران نسبت به تمیزی منزل و کودکشان حساسیت و وسواس بیش از اندازه دارند. سعی کنید اتاق یا فضایی برای کودک تعیین کنید که در آن جا هر کاری خواست انجام دهد. دیوارها را کاغذی کنید تا روی آن‌ها نقاشی کند. زیر پای او با یک بنر یا پارچه می‌تواند بوم نقاشی و یک پارک واقعی باشد. بگذارید کثیف کاری کند و شما نیز گاهی با او همراهی کنید.

    وسواس تمیزی در سنین پایین جلوی خلاقیت کودک را می‌گیرد. اگر از بی نظم شدن فرزند نگرانید، به او توضیح دهید که بعد از بازی نیاز است که دست‌ها و بدنش شسته شود و محیط برای دفعه بعدی آماده باشد.

    4_ الگوی خلاقیت فرزند باشید:

    شما الگوی فرزندتان هستید. اگر کودک والدین را در حال ساخت یا تعمیر چیزی ببیند او هم یاد می‌گیرد که باید پذیرای خلاقیت‌ها باشد. به کارهای خلاقانه کودکی خود فکر کنید و برای کودک توضیح دهید و از او بخواهید این کارها را بکند.

    5_ برای فرزند وقت بگذارید:

    بازی کردن دنیای کودک است و در بازی است که کودک دنیای خودش را می‌سازد. با او بازی کنید. نقش‌هایی که می‌خواهد بر عهده بگیرید و صبوری کنید. خسته اید، مشکل مالی دارید، شرایط کارتان بد است و ... کودک این‌ها را نمی‌فهمد دنیای خودش را دارد. به دنیا و بازی کودک احترام بگذارید. 

    6_ ذهن باز و روشن داشته باشید:

    به فرزندانتان حق انتخاب بدهید تا برای مستقل فکر کردن ترسی نداشته باشند. بگذارید غذا، لباس، اسباب بازی و بازی مورد علاقه اش را خودش انتخاب کند. البته ایجاد محدودیت در انتخاب‌ها برای کودک لازم است. اگر کودک شما همه چیز را با هم می‌خواهد، چند حق انتخاب پیش روی او بگذارید و از او بخواهید از بین این‌ها انتخاب کند. اگر دوست دارد در آشپزخانه بازی کند، وسایل محدودی در اختیار او قرار دهید و آشپزخانه را به شکل یک اتاق جادوگری یا آزمایشگاه در بیاورید.

    7_  سوال‌های باز بپرسید:

    طرح کردن سوال‌های باز پاسخ و مفهومی، به پرورش تفکر خلاق کودک کمک می‌کند. نحوه پاسخ به این سوالات، میزان هوش و خلاقیت کودک شما را پیش بینی می‌کند. سوالاتی مثل اینکه اگر خورشید در حیاط ما باشد چه می‌شود؟ یا اگر همه درختان آواز بخوانند چه می‌شود؟ اگر همه کفش‌های دنیا یک اندازه باشد چه می‌شود؟ اگر هیچوقت وسایل خانه خراب نشوند چه می شود؟

    8_ با تخیلات کودک همراه باشید:

    معمولا اکثر کودکان در سنین پیش دبستانی، دوستان و دنیای تخیلی خود را دارند. قوه تخیل یکی از توانایی‌های کودک است که داشتن آن بسیار نعمت خوبی است. با دوستان خیالی او صحبت کنید، حتی وقتی دوست خیالی او حضور ندارد در موردش با فرزندتان صحبت کنید و سراغش را بگیرید. در دنیای تخیلی کودک قرار بگیرید و تا زمانی که اشتباه خطرناک نکرده یا آسیبی کودک را تهدید نمی‌کند، او را همراهی کنید. 

    9_ به کودک خود استقلال بدهید:

    کنترل گر نباشید و گاهی به تنهایی کودک احترام بگذارید. اگر کودک تنهایی در حال بازی است، گاهی به او لبخند بزنید که حضور شما را حس کند اما شما هم خود را به کاری مشغول کنید و مدام از او نپرسید «داری چکار می‌کنی؟» از زندگی و فرزندتان با تمام سختی‌ها لذت ببرید.

    10_ به اسباب بازی‌های کودک بها دهید:

    اسباب بازی‌های کودک تنها ابزار و سلاح‌های کودک است و هرچه این سلاح‌ها متنوع‌تر و خلاقانه‌تر باشد، آینده کودک سالم‌تر است. کودک لازم است تنوع در اسباب بازی‌ها را تجربه کند. پسران می‌توانند عروسک و دختران نیز ماشین یا اسلحه داشته باشند. اینکه کودک دختر از ابتدا فقط مادری و خانه داری را بازی کند و پسر فقط رانندگی، تیر اندازی یا کار بیرون از منزل را تجربه کند، در آینده مانع از رشد خلاقیت آن‌ها می‌شود.

    11_ استفاده از تلویزیون و بازی‌های کامپیوتری را کاهش دهید:

    ممنوع کردن موبایل، تلویزیون یا کنسول خانگی امری نشدنی است، اما باید نحوه و میزان ارتباط کودک با این وسایل کنترل شود. البته بازی‌های رایانه ای تا حدی به افزایش خلاقیت کودک کمک می‌کند اما نباید از بازی‌های فیزیکی و حقیقی بیشتر و جذاب‌تر شود. پرخاشگری، انزوا، تیک عصبی، آسیب‌های جسمی، چاقی و ... از مضرات بازی‌های رایانه ای و تماشای بیش از حد تلویزیون است.

    12_ اجازه دهید کودک در جمع بازی کند:

    تمایل به تنها بودن در کودک اصلا نشانه خوبی نیست. مخصوصا که برخی والدین بخاطر ترس‌ها و وسواس‌های بیمارگونه خود، کودک را از جمع همسالان دور نگه می‌دارند. مثلا یاد گرفتن فحش چیز بدی نیست و طبیعتا این اتفاق خواهد افتاد، بلکه کودک باید یاد بگیرد که فحش دادن عمل زشتی است و نباید آن را در حرف زدن خود به کار ببرد.

    بازی در جمع بسیار مفید است و مهارت‌های ارتباطی کودک را تقویت می‌کند. نحوه ارتباط با دیگران، مفهوم نوبت، حقوق دیگری، از خود گذشتگی و کار جمعی مهم‌ترین مزایای بازی در جمع است.

    13_ قضاوت و مقایسه نکنید:

    هر کودک دنیا، علایق و سلیقه‌های منحصر به فرد خود را دارد. هرگز با قضاوت‌های ارزشی خوب و بد یا مقایسه کودک با دیگر همسالان، سعی در تربیت او نداشته باشید. کاهش اعتماد به نفس، محافظه کاری و احساس حقارت ساده‌ترین پیامدهای مقایسه شدن است.



    منبع: هنر زندگی

  • تربیت فرزند صبور
    یکی از 10 مهارتی که باید به کودکمان بیاموزیم صبر و شکیبایی است ، مهارتی که هر انسانی باید داشته باشد و والدین باید در آموزش آن به فرزندشان تلاش کنند. برای آموزش مهارت صبر به کودکانتان در وهله اول خواسته های کودک خود را به تعویق بیندازید تا انتظار را درک کند همچنین برایش یک ساعت شنی تهیه کنید و بخاطر صبوری اش تشویقش کنید.

    برای تربیت فرزند صبور، تدابیر کارساز زیر را عملی کنید:

    1. با گام کوچک شروع کنید:

    صبر در واقع یک مهارت است، بنابراین درست مثل هر مهارت دیگری نیاز به تمرین دارد. کودکان صبور به دنیا نمی آیند، اما با گذشت زمان،آن را یاد می گیرند خواسته های کودک خود را به تعویق بیاندازید تا مهارت انتظار کشیدن را در او تقویت کنید و به کودک بفهمانید صبوری او با پاداش روبه رو خواهد شد.

    بی قراری از ناامنی و عدم اطمینان می آید.ما بی قراری میکنیم چون یک چیز را همین الان می خواهیم باور نداریم که با صبوری آن را بدست خواهیم آورد، کودکان هم همین حس را دارند. هنگامی که بچه ها به توجه نیاز دارند، به آنها بگویید که الان مشغول هستید، اما بعد از پایان کار به او توجه خواهید کرد پس زمان مشخصی را ارائه دهید.

    2. یک تایمر را تنظیم کنید:

    مفهوم اندازه گیری زمان برای بچه ها جدید است، به ویژه اگر آنها جوان باشند ؛درک 5 دقیقه یا 45 دقیقه برای آنها دشوار است. به بچه ها نمونه های بصری بدهید تا آنها را در درک زمان راهنمایی کنید. اگر بچه ها زمان را از طریق ساعت شنی ببینند، ارتباط بسیار بصری با زمان ایجاد می کنند البته، تایمر های دیجیتال هم مفید است.

    هنگام زمان بازی کودک ناگهان نگویید" آماده شو باید برویم" ؛ کودکان نمی توانند احساسات خود را با زمان وفق دهند همین موضوع باعث بی قراری می شود.

    3. صبوری را تشویق کنید:

    از آنجا که صبر و شکیبایی یک مهارت است، ما باید به طور مداوم آن را تقویت و اذعان کنیم ، تقویت مثبت یکی از قوی ترین انگیزه ها برای کودکان و بزرگسالان است.هنگامی که بچه ها حتی برای مدت کوتاه صبوری می کنند، آنها را تشویق کنید شما لازم نیست که آنها را با «جایزه» (مانند یک اسباب بازی) پاداش دهید.

    فقط به آنها بیاموزید هر کس صبوری کند پاداش می گیرد. تقویت کلامی برای بچه ها عظیم است بگذارید آنها بدانند که متوجه صبر آنها شده اید، نشان دهید که با استقامت و استعداد آنها تحت تاثیر قرار می گیرید.

    4. بی قراری را نیز تشویق کنید:

    اغلب هنگامی که مشغول کارهای روزمره زندگی هستیم کودکان خود را فراموش میکنیم ، رفتارهای پرخاشگرانه نشانه ای از احساس نادیده گرفتن است.اگر فرزند شما با صبوری می جنگد،نشان دهنده آن است که رسیدن به مهارت صبوری کار دشواری است پس کاملا طبیعی است که با طولانی شدن زمان برای رسیدن به خواسته خود عصبی و بی قرار شویم.

    بزرگسالان همیشه این احساس را دارند بنابراین وقتی بچه های شما می گویند "من نمی توانم صبر کنم! کار سختی است" به آنها بگویید که حرفشان را شنیده و درک میکنید. توضیح دهید که انتظار بخش بزرگی از رشد است و صبوری گاهی لازم است.

    5. صبوری را به بازی تبدیل کنید :

    بازی سرگرم کننده ترین روش است. بنابراین، باعث کاهش استرس و تحریک صبر و شکیبایی می شود ؛ زمانی که انتظار یک سرگرمی "چالشی" می شود، زمان به سرعت می گذرد. بچه ها یاد می گیرند خودشان را منحرف کنند و وقتی که انتظار تمام می شود، بیش از حد احساس آرامش می کنند.

    6. لذت بردن از فعالیت های آرام:

    در دنیای امروز، بسیاری از فعالیت ها در مورد سرعت هستند ،بازی های ویدئویی سریع، سرعت اینترنت فوری. متأسفانه،این شرایط همه ما را بسیار بی تاب می کند.با انجام فعالیت هایی که کمی کندتر هستند، با سرعت سریع مقابله کنید مثل بازی های قدیمی تخته ای، که بسیار طولانی تر از بازی های ویدئویی است.

    7. توقف و بو کشیدن گل ها:

    بچه ها به خاطر درک ذهنی در لحظه با تشویق فعالیت های حسی و مشاهدات، یاد می گیرند.هنگامی که بچه ها با انتظار کشیدن احساس ناامیدی می کنند، آنها را تشویق کنید تا به اطراف نگاه کنند.

    آنها چه می بینند؟ آنها چه می شنوند؟ هنگامی از زمان برای نگاه کردن به دنیای جهان استفاده می کنیم، منطقی تر میشویم. فعالیت های حسی مانند بازی کردن با ماسه ها فعالیت های آهسته ای هستند ، بچه ها را تشویق کنید تا در مورد احساسشان فکر کنند.

    8. الگوی صبوری :

    ما الگوی صبوری کودکان هستیم، کار دشواری است ، بسیاری از ما وقتی سرعت اینترنت پایین می آید عصبی میشویم، یا در شرایط دیگر. زمان کالایی گرانبها است ما می خواهیم حداکثر استفاده از زمان را داشته باشیم.

    کودکان و نوجوانان ما را مشاهده می کنند و به همین دلیل در فعالیت های خود عجله دارند. الگوی صبوری بودن کار سختی است. اما وقتی که در زمان معین به خواسته خود می رسیم ،هیچ هدفی برای صبر کردن باقی نمی ماند ، شاید نیاز باشد اهداف خود را به بخش های کوچک تر تقسیم کنید.ممکن است نیاز باشد اهداف خود را مرور کنید ، یک هدف بزرگ را تجسم کنید و مدل سختی کار، پشتکار و صبر را شبیه سازی کنید.


    آرام باشید و یاد بگیرید برای بدست آوردن خواسته خود صبوری کنید. اگر زمان برایتان طولانی شد از راه کارهایی که برای تشویق کودکان استفاده می کنید پیروی کنید.صبر عادت است که کیفیت آن به مرور زمان بهبود میابد ، کودکان و بزرگسالان می توانند با هم کار کنند تا مزایای صبر را بیاموزند.

    منبع : سایت نمناک



  • کتاب های مناسب برای نوزادان و نوپایان

    هیچ سنی برای خواندن کتاب با کودک زود نیست. از همان زمان که کودک شما به دنیا می آید، کتابخوانی برای او آغاز می شود. کتابک به شما کمک می کند که کتابخوانی را با نوزاد، نوپا و کودک ۲، ۳ یا ۴ ساله خود تجربه کنید و به باوری عمیق برسید.

     

     

    کتاب‌های تصویری از نوزادی تا سه سالگی

    کتاب های تصویری برای این گروه سنی یا متن ندارند و یا متن آن بسیار اندک است تا حد چند واژه. این کتاب ها بیشتر از جنس پارچه، مقوا،‌ کاغذ کلفت و گاه پلاستیک (کتاب حمام) هستند. شماری از کتاب های تصویری دارای ترانه های کودکانه است. کودکان از همان نوزادی به شنیدن متن های موزون به ویژه ترانه علاقه بسیار نشان می دهند. آن ها از تکرار وازه ها لذت می برند. به هنگام خواندن به او اجازه دهید که برخی از واژه ها یا بخش هایی از ترانه را که مرتب تکرار می شود با شما تکرار کند. این تکرار رشد زبانی او را تقویت می کند. شماری از کتاب های تصویری برای این گروه به شناساندن اشیاء پیرامون کودک ،‌شناساندن جانوران ،‌رنگ ها و شکل ها اختصاص دارند. همه این کتاب ها برای این گروه سنی مناسب و تهیه آن ها از سوی خانواده ضروری است . همچنان که کودک شما بزرگتر می شود به زمان خواندن با او بیافزایید. کتاب را در برابر او نگاه دارید و شکل های هر صفحه را با انگشت به او نشان دهید و نام آن را با صدای بلند بازگو کنید. به مرور زمان کودک شما زبان باز می کند، از او بخواهید که به آن شکل ها خود اشاره کند و نام آن ها را بازگو کند. کتاب های تصویری با داستان بسیار کوتاه و ساده را برگزینید و برای آن ها بخوانید. عدد آموزها که جانوران یا اشیا را در شماره های گوناگون در کنار هم قرار داده اند، برای سهیم شدن با این گروه سنی مناسب اند. توجه داشته باشید که در این گروه سنی لازم نیست که اعداد آموزش داده شوند. کودک با دیدن تعداد شکل ها درکنار عددی که نوشته شده است به شکل غیر مستقیم آن ها راد رخاطر می سپارد و در آينده از‌آن سود می جوید.

     

     

    خواندن با یک تا دو ساله‌ها

    کودک را در آغوش بگیرید کتابی را در برابر او بگشایید. او در مکانی  گرم و امن  شنیدن متنی زیبا و آهنگین را همراه با دیدن تصویر هایی زیبا تجربه می کند. او این لذت را هیچگاه فراموش نمی کند .وقتی کتاب را ورق می زنید، آن ها درباره کتاب چیزهای بیشتری یاد می گیرند: یاد می گیرند که چگونه کتاب را دست بگیرند و چگونه آن را ورق بزنند.  یاد می گیرند که کتاب با اسباب بازی یا اشیا دیگری که با آن سر و کار دارند، تفاوت دارد. آن ها به تدریچ به این پدیده جدید زندگی خود عادت می کنند و آن را دوست می دارند. نگران نباشید اگر کودک شما کتاب را به دهانش می برد و یا با آن همانند اسباب بازی رفتار می کند. وقتی برای او کتاب می خوانید، خیلی زود حوصله اش سر می رود و می خواهد کتاب را از دست شما بگیرد و یا ورق بزند. گاه ممکن است  به خواندن شما توجه نکند. در این موقع کتاب را کنار بگذارید و زمانی دیگر را برگزینید. وقتی بزرگتر می شود اگر کتابی را دوست داشته باشد  ممکن است از شما بخواهد که بارها و بارها آن کتاب را  برایش بخوانید. حتما این کار را بکنید. او در هر بار خواندن نکته های تازه تری می آموزد.

      

    کدام کتاب‌ها برای نوزادان و نوپایان مناسب‌تراند؟

    • کتاب های پارچه ای  یا مقوایی که آسیب پذیری آن ها کم تر است. 
    • در میان کتاب های پارچه ای یا مقوایی کتاب هایی را برگزینید که تصویرهای آشنایی از محیط پیرامون کودک را بازنمایی می کنند.
    • شماری از کتاب های پارچه ای یا مقوایی شکل ها و رنگ ها را باز نمایی می کنند و شماری دیگر جانوران را می شناسانند. این کتا بها برای این گروه از کودکان مناسب اند .
    • کتاب های حمام که پلاستیکی هستند و در برابر آب  نیز دوام دارند. این کتاب ها که مانند کتاب های پارچه ای به تجربه دیداری کودکان شما می افزایند، نقش اسباب بازی را نیز برای کودگان بازی می کنند.

     چند رهنمود برای مادران و پدران نوزادان و نوپایان

    • برای نوزاد و نوپای خود آواز و شعر با صدای بلند بخوانید. شعرها و آواز ها را درست بخوانید. شنیدن ترانه های کودکانه گوش کودک شما را برای یادگیری زبان آماده تر می سازد.
    • برای چند دقیقه با صدای بلند داستانی را برای نوزاد خود بخوانید. نوزادان از شنیدن صدای والدین خود لذت می برند، حتی اگر معنای واژگان را نفهمند.
    • نوپایان می توانند مدت طولانی تری به قصه یا داستان گوش فرا دهند.  تا آن جا که نوزاد یا نوپا توجه نشان می دهد به خواندن ادامه دهید .
    • وقتی کتاب را جلوی نوزاد یا نوپا می گیرید، با انگشت نشانه تصویر ر به آن ها نشان دهید و  آن ها را به دیدن تصویر ها هدایت کنید.
    • کتاب را در برابر او نگاه دارید و شکل های هر صفحه را با انگشت به او نشان دهید و نام آن را با صدای بلند بازگو کنید.
    •  به مرور زمان که کودک شما زبان باز می کند، از او بخواهید که به آن شکل ها خود اشاره کند و نام آن ها را بازگو کند.
    • هر روز زمانی را برای خواندن با او اختصاص دهید. یک برنامه منظم روزانه.
    • در طول روز هر فرصتی که دست می دهد، چند دقیقه ای با صدای بلند برای نوزاد یا نوپای خود کتاب بخوانید: در خانه، در پارک، در ماشین و حتی در حمام.
    • کودکان نوپای خود را همراه خود به کتابخانه و کتابفروشی ببرید تا کتاب ها را ببیند و لمس کند. این بازدید ها و مراجعه ها را پیوسته داشته باشید.

    منبع : https://ketabak.org/d82h9
  • کدام کتاب‌ها را برای ۳ - ۶ ساله‌ها برگزینیم؟

    از ۳-۶ سالگی شما شاهد دگرگونی‌های زیادی در کودک خواهید بود. از سه سالگی می توانید کتاب‌های تصویری داستانی را با کودکان سهیم شوید. از این سن کودکان می‌توانند خط داستانی را دنبال کنند. سر و كار داشتن با كتاب در خانه و در مهدكودك كودكان را به كشف جهان پيرامون، شناخت و آشنايی با نام كنش‌ها و اشياء و در نتيجه دستيابی به گفتار پربارتر ياری می‌رساند.

    هر چه برای کودک خود در سال های پیش از دبستان بیش‌تر کتاب بخوانید، آن ها را در یادگیری سواد پایه تواناتر می سازید. درست همانند یک معجزه است. کودکی که در همه سال‌های پیش دبستانی خود شنونده و بیننده قصه‌ها و کتاب‌های داستانی بوده است، پس از یک دوره زمانی کوتاه که از ورودش به مدرسه می‌گذرد، به شکل اعجاب برانگیزی به یک خواننده توانمند بدل می‌شود. امتحان کنید!

     کدام کتاب‌ها را برای ۳ - ۶ ساله‌ها برگزینیم؟

    • کتاب‌های تصویری داستانی با متن‌های بلندتر و موضوع‌های پیچیده‌تر برای کودک خود برگزینید و با او بخوانید.
    • کتاب‌های آسان‌خوانی را گزینش کنید و در دسترس کودک کلاس اول خود قرار دهید تا به شکل مستقل بخواند.
    • الفباآموزها و عددآموزها برای این گروه سنی نیز کتاب‌های مناسبی هستند.
    • خواندن کتاب‌های غیرداستان برای این گروه سنی لازم است.
    • در اوقات مناسبی می‌توانید برای کودک خود قصه‌ای را که از پیش از بر کرده‌اید، بازگو کنید. این کار به ویژه به هنگام خواب برای کودکان لذت‌بخش است.
    • کودکان در این سن از شعر لذت می‌برند و استعاره‌های را بهتر درک می‌کنند.
    • خواندن ترانه‌های عامیانه و یا متل‌ها باید بخشی از برنامه خواندن فرزند شما باشد.

     

    چند رهنمود برای خواندن با کودک ۳ - ۶ ساله

    • در این سال‌ها کودکان به شنیدن قصه‌های شما نیازمندند. آن‌ها دوست دارند در هر زمان که دست دهد، به ویژه پیش از خواب، شما برای او قصه بگویید.
    • کتاب مناسبی را برگزینید و با صدای بلند بخوانید. به او فرصت دهید که او نیز از یافته‌ای خود از کتاب با شما سخن گوید.
    • کتابی را که دوست دارد برای او بخوانید.
    • پیش از خواندن با او،‌ یک بار خود آن کتاب را بخوانید تا بتوانید برای او به روانی و زیبایی داستان را بازگو کنید.
    • با او به کتاب‌فروشی و یا کتابخانه بروید و از او بخواهید کتاب مورد علاقه‌اش را برگزیند.
    • پس از خواندن کتاب انجام فعالیت‌هایی همچون نقاشی از برخی قسمت‌ها داستان و یا اجرای نمایشی از آن می‌تواند برای فرزند شما لذت‌بخش باشد.

    منبع :https://ketabak.org/mk8h5
  • چگونه کتاب را با کودکان ۷ - ۹ ساله خود سهیم شویم؟

    در این گروه سنی کودکانی جای دارند که مهارت‌های خواندن را فرا می گیرند و به تدریج آن را گسترش می‌دهند. شنیدن، بیان کردن،‌ خواندن و نوشتن چهار پایه سواد است. شما مهارت شنیدن فرزند خود را با خواندن کتاب برای او از دوران نوزادی تا کنون تقویت کرده‌اید. از زمانی که زبان گشوده است با دادن فرصت برای بازگو کردن واژه‌ها،‌ جمله‌ها و یا کل داستان قدرت بیان او را بالا برده‌اید. او اکنون در آستانه ۷ سالگی با کتاب، شکل حروف الفبا و حتی صداهای آن‌ها در این سال‌ها آشنا شده است، بدون آن که آموزش مستقیمی دیده باشد. گنجینه واژگان کودک در سنین ۷ تا ۹ سال به سرعت وسیع و اطلاعاتش غنی می‌شود؛ بنابراین، کتاب خوانی و قصه‌خوانی برای رشد کودک در این سنین بسیار مهم و ضروری است و می‌بایست کتاب‌ها و قصه‌های مناسب با سن کودک انتخاب شده و برای او خوانده شود.

     

     

    چگونه کتاب را با کودکان ۷ - ۹ ساله خود سهیم شویم

    چگونه کتاب را با کودکانمان سهیم شویم تا افزون بر ماندگار ی عشق خواندن در او، مهارت های خواندن و درک بیشتر مطالب را نیز در او تقویت کرده باشیم؟

    • کتاب مناسبی را برگزینید و با صدای بلند بخوانید. به او فرصت بدهید که او نیز با صدای بلند واژه ها یا چند خطی از کتاب را تکرار کند. این کار به او لذت می دهد،‌به شرطی که آن را به یک وظیفه و اجبار تبدیل نکنید.

    • کتابی را که دوست دارد برای او بخوانید.

    • کتاب های آسان خوانی را در دسترس او قرار دهید تا به شکل مستقل بخواند. مستقل خواندن د راین سن به او لذت می بخشد. شما می توانید از او بخواهید که برای شما داستان را بلند بخواند.
    • پیش از خواندن با او،‌یک بار آن را با خود مرور کنید تا بتوانید برای او به روانی و زیبایی بخوانید.
    • با او به کتابفروشی و یا کتابخانه بروید و از او بخواهید کتاب مورد علاقه اش را برگزیند.
    • پس از خواندن کتاب انجام فعالیت هایی همچون نقاشی از برخی قسمت ها داستان و یا اجرای نمایشی از آن می تواند برای فرزند شما لذت بخش باشد.

     

     

    کدام کتاب‌ها را برای کودکان ۷ - ۹ سال برگزینیم

    • کتاب های تصویری داستانی با متن های بلندتر و موضوع های پیچیده تر برای کودک خود برگزینید و با او بخوانید.
    • کتاب های آسان خوانی را گزینش کنید و در دسترس کودک کلاس اول خود قرار دهید تا به شکل مستقل بخواند.
    • الفبا آموزها و عدد آموزها برای این گروه سنی نیز کتاب های مناسبی هستند.
    • خواندن کتاب های غیر داستان برای این گروه سنی لازم است.
    • در اوقات مناسبی می توانید برای کودک خود قصه ای را که از پیش از بر کرده اید، بازگو کنید. این کار به ویژه به هنگام خواب برای کودکان لذت بخش است.
    • کودکان در این سن از شعر لذت می برند و استعاره های را بهتر درک می کنند.
    • خواندن ترانه های عامیانه و یا متل ها باید بخشی از برنامه خواندن فرزند شما باشد.

    منبع: https://ketabak.org/p62ti
  • کتاب را با نوجوانان و کودکان در آستانه‌ی ۱۰ – ۱۲ سالگی بلند بخوانید تا ...

    در این دوره بیشتر کودکان، خوانندگان توانمند تری شده اند و می توانند به تنهایی بخوانند و از خواندن لذت ببرند. شما به عنوان خانواده باید این شوق خواندن کتاب را در فرزند خود زنده نگاه دارید. هرگز کودک خود را به بهانه درس از خواندن بازندارید. فراموش نکنید که کودک کتابخوان در درس ها نیز موفق تر خواهد بود. زیرا او با خواندن کتاب هایی که دوست داشته است مهارت های خود را در خواندن که مهم ترین آن ها درک مطلب است، بهبود بخشیده است. هستند کودکانی که در این دوره می خوانند، بدون آن که درک درستی از آن چه می خوانند داشته باشند.

      

    بلند بخوانید با نوجوانان و کودکان در آستانه‌ی ۱۰ – ۱۲ سالگی تا :

    • خواندن را فرآیندی همراه با احساس امنیت و آرامش بدانند. درباره ی زبان و واژگان بیاموزند. مهارت های شنیداری خود را تقویت کنند. دایره ی واژگان شان را گسترش دهند. در باره ی شخصیت ها، فضاسازی ها و طرح داستان حرف بزنند و آن را با زندگی خود پیوند دهند. در زمینه ی موضوعات گوناگون، اطلاعات به دست بیاورند. در رابطه با مسائل و رفتارهای اخلاقی و اجتماعی تفکر و کنکاش کنند. تبدیل به خوانندگانی ماهر و مستقل شوند. تشویق شوند تا خود شروع به خواندن کنند. دریابند که کدام نویسنده یا سبک نوشتاری را بیشتر دوست دارند.
    • به خانواده ی خود وابسته بمانند.
    • برای تمام عمر نسبت به مطالعه احساس علاقه کنند.

     

     

    این شگردهای بلندخوانی را برای ۱۰ – ۱۲ ساله‌ها آزمایش کنید

    • خواندن را در ساعت های معین و به شکلی خود انگیخته انجام دهید. در زمان های ممکن می توانید نوجوان را با پرسش هایی، به ادامه ی خواندن علاقه مند کنید: "من نوشته ی جالبی درباره ی بازی دیروز خوانده ام. می خواهی آن را برایت توضیح بدهم یا بخوانم؟"
    • به نظر نوجوانان احترام بگذارید. به آن ها اجازه بدهید زمانی که دل شان می خواهد نظرهای شان را برای خود نگه دارند. برای نوجوانی در  این گروه سنی بسیار طبیعی است که مایل باشد موضوع  هایی خصوصی داشته باشد.
    • فهرست متنوعی از کتاب ها را برای بلند خوانی انتخاب کنید، از خواندنی ها و کتاب هایی کوتاه، گیرا و آسان گرفته تا مطالبی طولانی و تفکر برانگیز.
    • به آن ها یاد بدهید تا در باره ی چیزی که می خوانند فکر کنند. کارشان را با پرسش هایی مانند: "من هرگز به این موضوع به این شکل فکر نکرده بودم، نظر تو در این رابطه چیست ؟" تشویق کنید.
    • نوجوانان را با پرسش هایی باز و بدون پاسخ درست یا غلط، اما آموزنده و تفکر برانگیز به بحث وادارید، پرسش هایی مانند: "در این مورد چه احساسی داری؟"، "کدام قسمت نظر تورا جلب کرد؟"، "تو فکر می کردی این شخصیت این طور عمل کند؟"، "اگر تو جای او بودی چه می کردی؟" ...

     کتاب‌هایی را برگزینید که نوجوانان ۱۰ – ۱۲ ساله دوست دارند

    • نوجوانان به تازگی به شکلی فزاینده به مسائل و رویدادهای ملی و جهانی علاقه نشان می دهند. سر مقاله هاو مطالب جالب روزنامه ها و مجله ها را برای شان بخوانید.
    • نوجوانان در این دوران شروع به تعریف و دریافت موضوع ها و عملکردهایی می کنند که آن ها را بی همتا و متمایز می کند و تلاش دارند دریابند در کجای جهان ایستاده اند. برای شان رمان هایی را انتخاب کنید که در آن شخصیت نوجوان داستان با مسائل بلوغ و بزرگسالی روبه رو ست.
    • نوجوانان، بیشتر اوقات مراجع قدرت را زیر سوال می برند. برای شان رمان های کلاسیک و مدرن در رابطه با مسائل مهم اجتماعی بخوانید. برای نمونه در این باره که چگونه گاهی مصلحت جمع بر مصلحت فرد برتری می یابد.
    • نوجوانان و کودکان در آستانه ی نوجوانی بسیار تلاش می کنند به استقلال دست یابند، اما از سوی دیگر مایل اند  وابستگی های خود را به خانواده حفظ کنند. کتاب هایی را که خود دوست دارید، برای شان بخوانید و سبب علاقه تان را به این کتاب ها برای آن ها توضیح دهید. کتاب هایی را برای شان بخوانید که به شما امکان می دهند درباره ی موضوعی ویژه با هم گفت و گو و تبادل نظر کنید، کتاب هایی در زمینه ی اساطیر یا داستان های علمی- تخیلی.
    • نوجوانان رفته رفته مسائل ﭘیچیده و انتزاعی را درک می کنند، به تجزیه و تحلیل رفتار و روحیات دیگران می پردازند و علت اختلاف نظرهای خود را با دیگران در می یابند. کتاب هایی را بخوانید که آن ها را در تفکر و تحلیل بیرون از چارچوب های معمول زندگی به چالش بکشد و سبب شود جهان را خارج از دنیای تجربه های فردی خود درک کنند. 
    • نوجوانان، پیوسته به آینده، اینکه می خواهند چه بخوانند، چه کاره شوند و ... فکر می کنند.  برای شان کتاب هایی انتخاب کنید که مجموعه ی گسترده ای از امکانات و تجربه ها را  به آن ها معرفی کنند.

     

     

    چه کتاب‌هایی را برای فرزندان ۱۰ – ۱۲ ساله خود برگزینید

    • رمان های واقعگرا
    • داستان های فانتزی
    • داستان های تاریخی
    • کتاب های شعر
    • ادبیات غیرداستان: از کتاب های زیست محیطی تا کتاب های علمی
    • زندگینامه ها

     چند رهنمود برای آن که فرزندان ۱۰ – ۱۲ ساله شما کتابخوان‌تر شوند

    کودکان و نوجوانان در این سن هم دوست دارند که بزرگتر ها برایشان کتاب بخوانند. سنت بلند خوانی را در خانواده حفظ کنید. در خانه اوقاتی را به خواندن با فرزند خود اختصاص دهید. یک خواندن مشارکتی. یک پاراگراف یا یک صفحه را شما بخوانید و آن گاه نوبت به او می رسد. او نیز بخش هایی را بلند می خواند. او را در خواندن تشویق کنید. سعی کنید کمتر عیب جویی کنید و این زمان را به زمانی پر از شادی و لذت بدل سازید. از او بخواهید که کتابی را مستقل بخواند و سپس درباره آن کتاب با او گفت و گو کنید. این گفت و گو او را بر می انگیزاند که دوباره آن کتاب را بخواند و این بار با دقت بیشتر. از این سن فرزندان خود را تشویق کنید که داستان های بلند تر بخوانند. برای نمونه رمانی که از چندین فصل تشکیل شده است. ممکن است ابتدا به این کار تمایلی نشان ندهد. سعی کنید داستان بلند گیرایی را برگزینید و فصل به فصل با او همراهی کنید و با یکدیگر بخوانید. پس از مدتی او به سوی مستقل خواندن این گونه از کتاب ها روی خواهد آورد. او را تشویق کنید درباره آن کتاب بنویسد و یا اگر دوست دارد از تخیل خود سود جوید و صحنه ای را تقاشی کند. گونه های مختلفی از ادبیات را برای خواندن با او برگزینید و به او پیشنهاد کنید تا بخواند: از داستان های کلاسیک نسبتاً بلند تا زندگینامه ها

    منبع : https://ketabak.org/ep55a

  • قصه ‌گويی‌ خلاق

    ما باید با ایجاد محرک‌های طبیعی مثل قصه‌گویی و قصه‌خوانی از آغاز دوره کودکی به بچه‌ها کمک کنیم تا نسبت به شناخت محیط پیرامون خود با توجه به میزان توانایی‌شان از مفاهیم درک علمی دست یابند و با تمام جنبه‌های زندگی فردی و اجتماعی آشنا شوند. از بازی تا ورزش تا آشنایی با هنرهای موسیقی و ادبیات و اخلاق اجتماعی، حتی پاره‌یی از مفاهیم علمی و تاریخ فرهنگ بشری.

    باید از قصه‌گویی به عنوان یک روش آموزشی غیرمستقیم و متناسب با دنیای کودکی و نوجوانی به صورت آزاد و داوطلبانه با روش‌هایی از پیش تعیین شده و کلیشه ای سلطه‌گرایانه بهره گرفت. خلاقیت در فضایی آزاد و به دور از هرگونه اعمال عقیده و اجبار به وجود می‌آید و آزادی در انتخاب موضوع و نوع قصه زمینه رشد خلاقیت را فراهم می‌سازد و گرنه انتخاب از پیش تعیین شده چنانکه در کتاب درسی جدید سال اول دبستان در چارچوبی مشخص و تکلیف شده نه تنها خلاقیتی را به وجود نمی‌آورد بلکه توانایی یادگیری کودک و نوجوان را نیز به هدر داده و میل و رغبت او را به مطالعه و یادگیری نیز از بین می‌برد.

    روانشناسان و متخصصان آموزش و پرورش بر این عقیده‌اند که شکل‌گیری فرآیندهای عالی ذهن انسان در دوران کودکی اگر در شرایط آزاد و دموکراتیک صورت گیرند به مکانیسم‌های فعال و نیرومندی بدل می‌شوند که توسط آن‌ها فرهنگ بشری به صورت بخشی از طبیعت او در می‌آیند و آن را هماره پویا و زنده نگه خواهند داشت. به اعتقاد «سيمونويچ‌ ويگوسكي‌» که از مروجین نظریه محرک پاسخ درباره رفتار کودک است، تجزیه و تحلیل پویای ترکیب گفتار و رفتار کودک هم در تاریخچه رشد کودک نقش ویژه دارد و هم در تکوین آن منطق خاصی را طلب می‌کند. از نخستین روزهای رشد،فعالیت‌های کودک در نظامی از رفتار اجتماعی معنای خاص خود را می‌یابند و چون دارای هدف می‌شوند، با عبور از منشور محیط کودک منکسر شده و تجزیه می‌شوند، این مسیر از شی‌ء به کودک و از کودک به شی‌ء از فرد دیگری که می‌تواند، مادر، مربی، آموزگار، قصه‌گو و... باشد عبور می‌کند. این ساختار درک پیچیده کودک فرآیند رشدی است که در پیوند با تاریخچه رشد فردی و اجتماعی او معنی و مفهوم پیدا می‌کند. همه این فرآیندها از جمله کارکردهای مغز هستند، که باید برحسب نظریه علمی تاریخ جامعه انسانی مورد مطالعه قرار گیرند.

    پس باید برنامه‌های آموزشی رسمی و غیررسمی «كودك‌ محوري‌» البته نه « كودك‌سالاري ‌» تهیه و تنظیم شوند. هدف از این برنامه‌ها نیز می‌تواند به ترتیب زیر باشد:

    ۱- بالابردن کیفیت محتوای قصه‌ها و مطالب آموزشی برای کودکان و نوجوانان.

    ۲- تشویق و ترغیب بیشتر کودکان و نوجوانان به کسب علم و دانش و اخلاق اجتماعی.‌

    ۳- آموزش چگونه لذت بردن از کار و بهره‌وری بیشتر از امکانات یعنی ایجاد و تقویت روحیه و وجدان کار.

    ۴- ارتقا و تکامل درک و شناخت کودکان و نوجوانان از زیبایی، یعنی تقویت حس زیبایی‌شناسی.

    ۵- ایجاد انگیزه و برانگیختن تمایلات درونی آنها با هدف تحول و تکامل کودکان به انسان‌هایی کامل و در نتیجه شهروندانی واقعی در سرزمین ملی و عضوی فرهیخته از جامعه بزرگ بشری.

    از آنجا که جهان هستی پیوسته در حال دگرگون شدن است و سیر تحول آن از کهنه به نو است، تحول هر پدیده یا فرآیندی از شکلی به شکلی از مرحله‌یی به مرحله‌یی دیگر با پیروی از قوانین حاکم بر تحول پدیده‌ها دارای کنش و واکنشی متقابل و پیوستگی و همبستگی متقابل می‌شود، نمود آن‌ها نیز در زمان و مکان‌های متفاوت در روندی عینی و گریزناپذیر از ساده به سنجیده، از بسط به مرکب، از کمیت به کیفیت از ذات به محص، از کثرت به وحدت و از وحدت به کثرت و بالاخره از پست به عالی است و این روند هماره وجود دارد و پیوسته رو به کمال و تعالی می‌رود.

    هنر قصه‌گویی ناگزیر برای تبدیل‌شدن به روش آموزشی خلاق باید از این قانون پیروی کند تا بتواند به بازسازی و نوسازی خود بپردازد. چنین دگرگونی می‌تواند هنر قصه‌گویی را به عنوان کم‌هزینه‌ترین، ساده‌ترین و در دسترس‌ترین روش آموزشی برای همه دوره‌های سنی حتی سالمندان تبدیل کند و این هنر می‌تواند در همه مکان‌ها و در تمامی فصول سال برای آموزش مفاهیم علمی و انتقال تجربه‌های با ارزش زندگی اجتماعی مورد بهره‌برداری عموم قرار گیرد.

    هنر قصه‌گویی می‌تواند با بهره‌گیری از امکانات موجود با تمامی اشکال گوناگون خود، از خواندن قصه، یا بیان قصه فی‌البداهه تا استفاده از تصاویرو شکل و عروسک‌ها و بازی زنده نمایش، فیلم ... با توجه به نوع پیام یا محتوای خود و متناسب با شرایط مخاطب کاربردی رسمی و غیررسمی داشته باشد.

    منبع : سایت کتابک

  • تمرینات دیداری روزانه برای تقویت بینایی کودکان:
    بالا و پایین: کودکتان دستانش را به سمت بیرون، بالا و پایین نسبت به سرش قرار دهد. حرکات دست فقط با چشم دنبال شود و هر زاویه دست ده مرتبه تکرار شود.
     از این طرف به آن طرف: کودکتان دستانش را به دو طرف کاملاً باز کند. سپس تنها با حرکت چشم‌ها به هر دست ده بار نگاه کند.
    بینی تا انگشت اشاره: کودکتان در حالی که انگشت اشاره‌اش رو به بالاست، دستش را مستقیم به سمت بیرون ببرد. با چشمان باز باید به بینی‌اش نگاه کند سپس به انگشت اشاره نگاه کند. این کار را ده بار تکرار کند.
    تغییر مسیر چشم: این تمرین کمک می‌کند که کودک یاد بگیرد تا نگاهش را به سرعت از یک نقطه به نقطه‌ای دیگر تغییر دهد. کودکتان شئ را در دستش نگه دارد. ابتدا با چشم روی شئ تمرکز کند سپس به شئ دیگری مثلاً تصویر روی دیوار که در فاصله ۳ متری یا بیشتر قرار دارد، نگاه کند. این فعالیت را ده بار تکرار کند.
    تمرینات مسیریابی: این تمرین برای کودکانی که کلمات را جا می‌اندازند، ترتیب حروف را تغییر می‌دهند یا جایی را که در حال خواندنش هستند را گم می‌کنند، مفید است. یک نخ را به دور توپی گره بزنید. کودکتان به پشت دراز بکشد. توپ را به سمت جلو و عقب، به طرفین و دایره‌وار حرکت دهید. کودک حرکات را تنها با چشمانش و سر ثابت دنبال کند. هر مسیر ده بار تکرار شود.
    نوشتن با چشم: کودکتان تنها با استفاده از چشمانش حرف، شماره یا شکلی را روی دیوار ترسیم کند.
    ساعت خیالی: کودکتان یک ساعت بزرگ را تصور کند. زمان را بپرسید و سپس او باید تنها با چشم‌هایش جای عقربه‌های ساعت خیالی روی دیوار را پیدا کند.
    دنبال کردن چراغ قوه: یک چراغ قوه تهیه کنید. چراغ اتاق را خاموش کنید و چراغ قوه را روشن کنید. کودک باید مسیر نور چراغ قوه را زمانی که نور را روی اشیا اتاق می‌اندازید، دنبال کند. نور را هم بر روی اشیا نزدیک و هم اشیا دور بیندازید. چراغ را هم به آرامی و هم با سرعت حرکت دهید. به نوبت گرداننده چراغ قوه شوید.
    بازی‌های تخته‌ای: بر خلاف بازی‌های رایانه‌ای، بازی کردن با اشیا در بازی‌های تخته‌ای مثل بازی جراحی، بازی با تکه‌های چوب و لایت برایت می‌توانند ماهیچه‌های چشم را ورزش داده و مهارت‌های تثبیت را اصلاح کنند. ساختن بدلیجات یا بازی با خاک رس چند روش بیشتر برای تمرین بینایی کودکتان است بدون آن‌که حتی متوجه شود.
    این تمرین‌ها برای اصلاح و پیشرفت قوه بینایی کودکتان سریع و مفید هستند، اما برای اصلاح مشکلات دیداری همراه با دوبینی، اعصاب حرکتی _چشمی و یا تشخیص درست که نیازمند مراقبت پزشک است، کافی نیست. کودک شما باید پیش از شروع سن دبستان توسط بینایی‌سنج خانوادگی‌تان غربالگری بینایی را انجام دهد.

    منبع: https://ketabak.org/he7r8
  • چگونه مانع دخالت دیگران در تربیت فرزند شویم ؟

    دخالت دیگران در بچه داری و تأثیر آن در تربیت فرزند

    دخالت دیگران در بچه داری در دو سطح به خانواده‌ها آسیب وارد می‌کند. سطح اول که به خود والدین مربوط می‌شود این است که مواردی نظیر کاهش اعتماد به نفس پدر و مادر، بروز ناهماهنگی بین زوجین و افزایش مواجهه با اختلاف نظرها و تعارضات بین فردی حول محور تربیت فرزند را دربرمی‌گیرد. 

    سطح دوم به آسیب‌هایی اشاره دارد که مستقیماً به کودک وارد می‌شوند. در شرایطی که دیگران دائماً در بچه‌داری والدین دخالت می‌کنند، جایگاه پدر و مادر به عنوان مراجع قدرت در نگاه کودک متزلزل می‌شود. در نتیجه توصیه‌های والدین میزان تاثیرگذاری خود را از دست می‌دهند. همچنین مواجهه با توصیه‌های ضد و نقیض از جانب والدین و اطرافیان ذهن بچه‌ها را سردرگم کرده و حتی می‌تواند آن‌ها را مضطرب و پریشان سازد. از همین رو بسیار اهمیت دارد که بتوانید اوضاع را مدیریت کنید و نگذارید این دخالت‌ها تأثیر معناداری در روند تربیت فرزندتان ایجاد نماید.

     راهکارهایی برای مدیریت دخالت دیگران در بچه داری

    مسلما نمی‌توان به طور کل از اظهار نظر افراد دیگر به خصوص بزرگ‌ترها در مورد روش تربیت فرزند جلوگیری کرد اما با یادگیری برخی مهارت‌ها می‌توان این اوضاع را تا حدی تحت کنترل درآورده و مدیریت نمود. ما در ادامه به چند نمونه از این راهکارها اشاره کرده‌ایم.

    مهارت جرات مندی را یاد بگیرید

    جرات مندی یکی از مهارت‌های بین فردی ضروری برای زندگی است که روانشناسان همواره بر آن تأکید زیادی می‌کنند. این مهارت باعث می‌شود که بتوانید در برابر خواسته‌ها و اظهار نظرهای غیر منطقی دیگران به شیوه‌ای محترمانه بایستید بدون اینکه رفتار پرخاشگرانه‌ای از خود نشان دهید و یا به آن‌ها توهین کنید. در مهارت جرات مندی روانشناسان به شما کمک می‌کنند موضعی معتدل در برابر دیگران داشته باشید و از انفعال یا رفتار عکس آن یعنی پرخاشگری دوری گزینید.

    برای مثال یک والد جرات مند هنگام برخورد با دخالت‌های دیگران در مورد روش بچه‌داری خود با فرد مقابل بحث یا جنجال راه نمی‌اندازد اما منفعلانه نیز عمل نمی‌کند و اجازه نمی‌دهد این رفتارها ادامه پیدا کنند. شما در این شرایط می‌توانید با گفتن جملاتی ساده به فرد مقابل نشان دهید برای او احترام قائل هستید اما این احترام به این معنی نیست که هر رفتار او را تأیید می‌کنید یا به آن تن می‌دهید. اگر فکر می‌کنید در اجرای این مهارت مشکل زیادی دارید یا درباره آن چیز چندانی نمی‌دانید مراجعه به یک روانشناس و مطالعه کتاب‌های خودیاری در این زمینه می‌تواند تا حد زیادی به شما یاری برساند.

    برای کاهش دخالت دیگران در بچه داری حد و مرزها را مشخص کنید

    یکی از عواملی که به طور کل در دخالت دیگران در امور زندگی نقش مهمی دارد نداشتن مرزهای روشن و درهم آمیختگی بسیار زیاد با افراد خارج از اعضای خانواده است. در واقع اگر شما نتوانید حریم خصوصی زندگی خود را حفظ کنید و دائماً مسائل مربوط به خانواده‌تان را به هر دلیلی با دیگران به اشتراک بگذارید نمی‌توانید انتظار داشته باشید که آن‌ها به استقلال شما احترام بگذارند و در امورات مختلف مربوط به زندگی‌تان دخالت نکنند. این دخالت‌ها معمولاً تنها به بچه‌داری محدود نمی‌شوند و سایر جنبه‌های زندگی مشترک را نیز دربرمی‌گیرند که در اکثر موارد آسیب‌زننده خواهند بود.

    با اعتماد به نفس بیشتری عمل کنید

    در بسیاری از موارد رفتار دیگران واکنشی به طرز برخورد خود ماست. اگر شما در زمینه تربیت فرزند احساس کارآمدی کافی داشته باشید و بتوانید با اعتماد به نفس ظاهر شوید دیگران کمتر به خود اجازه می‌دهند تا در این مورد دخالت نمایند. البته این امر به خصوص در تجربه اول بچه داری آسان نیست. با این حال اگر فرزندپروری شما دائماً با کسب آگاهی و مهارت‌آموزی همراه باشد به مرور این اعتماد به نفس نیز به دست می‌آید.

    برای کاهش دخالت دیگران در بچه داری در مورد حساسیت‌های خود آگاه باشید

    زنان اغلب بعد از پشت سر گذاشتن دوران بارداری و زایمان از نظر روانی دست خوش تغییراتی می‌شوند که معمولاً آن‌ها را حساس‌تر کرده و زودرنجی آن‌ها را افزایش می‌دهد. در این شرایط ممکن است حرف‌ها و توصیه‌های دیگران که شاید تنها از سر دلسوزی بیان شوند باعث آزردگی خاطر بسیار زیاد بانوان شده و آن‌ها را به شدت به هم بریزد.

    اگر شما در این شرایط از وضعیت جسمانی و روانی خود، حساسیت‌های مرتبط با دوران بعد از زایمان و بارداری آگاه باشید کمتر تحت تأثیر این دخالت‌ها قرار می‌گیرید و راحت‌تر از آن‌ها عبور می‌کنید. اگر احساس می‌کنید این زودرنجی‌ها با احساس غمگینی شدید یا بی‌لذتی از اموری که قبلاً برای شما جذاب بوده‌اند همراه شده‌اند؛ احتمال بروز افسردگی پس از زایمان را نیز باید در نظر بگیرید و در مورد آن با یک روانشناس بالینی مشورت نمایید.

    منبع : هنر زندگی

  • چرا رباتیک؟

    آموزش رباتیک ، در حال حاضر یکی از رشته های جذاب برای کودکان و نوجوانان است ، چون رشته رباتیک با توجه به رشد علم و تکنولوژی در دنیا ، در آینده یکی از مهمترین شاخه های علم خواهد بود وعلاوه بر آن ،کار کردن و ساختن ربات باعث رشد تفکر و خلاقیت در کودکان می شود .


    ایجاد خلاقیت با آموزش رباتیک

    با یادگیری رباتیک ، زمینه ایجاد خلاقیت را برای کودکان خود فراهم خواهیم کرد .شکوفایی استعدادهای کودکان و نوجوانان همراهی والدین را می طلبد چرا که با هدایت و راهنمایی در کنار آموزش ،مسیر پیشرفت برای آنها فراهم خواهد شد.

    لذا در این راه مهم قدم نهادیم تا دنیای رباتیک را به کودکانمان معرفی کنیم و با ایجاد بستر مناسب در جهت آماده سازی آینده درخشان آنها کوشا باشیم.در این راستا موسسه علمی آموزشی ذهن نو  با هدف هدایت، آموزش و رشد استعدادهای نهفته، همزمان با بالا بردن توانایی هایی ایده پردازی و خلاقیت علمی و طراحی عملی، برای هر گروه سنی ، دوره های آموزش رباتیک را برگزار می کند.

    رباتیک چیست و اهمیت آن در رشد کودکان چقدر می باشد ؟

    تصور ما از ربات ها ممکن است ماشین های بزرگ و خلاقانه ای باشد که حتی ممکن است غیر واقعی به نظر برسند؛ اما در واقع این طور نیست.
    ربات ها در زندگی روزمره ما نقش مهمی ایفا می کنند؛
    از ربات های مخصوص برای تمییز کردن استخرها گرفته تا ربات هایی که به عنوان اسباب بازی برای کودکان کاربرد دارند.
    ربات ها در واقع روش های جذابی از کارهای دستی هستند که
    برای آموزش مفاهیم کاربردی مانند ریاضیات و علوم مورد استفاده قرار می گیرند.


    کمک آموزش رباتیک در پیشرفت کودکان

    آموزش رباتیک به کودکان به عنوان یک سرگرمی در حال حاضر و به عنوان گام بزرگی در مشاغل و کارهای مهندسی در آینده برای کودکان محسوب می شود و آنها را به سمت موفقیت و پیشرفت در زندگی آینده شان سوق دهد.
    آموزش رباتیک به کودکان می تواند به پیشرفت آن ها در زمینه ریاضیات، علوم، برنامه نویسی و مهندسی کمک بسیار زیادی کند که در این مطلب قصد داریم به کاربرد رباتیک  و فواید رباتیک در هر یک از زمینه های بالا بپردازیم:

    کاربرد رباتیک کودکان در ریاضیات

    درک مفاهیم ریاضی برای کودکان یک موضوع بسیار دشوار و پیچیده به حساب می آید و آموزش رباتیک به کودکان در درک مفاهیم ریاضیات در هر دو زمینه پایه و پیشرفته بسیار تأثیر گذار است.
    ربات ها در واقع ابزارهای تعاملی هستند که کودکان را تشویق به فراگیری مفهومی ریاضیات می کنند.البته برخی از ربات ها نیز خود میتوانند ریاضیات را به صورت کاملا کاربردی به کودکان تدریس کنند.


    کاربرد رباتیک در علوم پایه

    علوم پایه در واقع قلب این رشته را تشکیل می دهند و در مطالعات ما از جهان ربات ها نقش بسیار مهمی را هم از لحاظ فیزیکی و هم از لحاظ طبیعی بر عهده دارند و به ما در درک این مفاهیم بسیار یاری می رسانند.
    مریخ نورد ناسا یک ربات طراحی شده برای اکتشافات در این سیاره است و اطلاعات مربوطه را به زمین ارسال می کند.طراحی و ساخت ربات برای کودکان مفاهیمی را در زمینه قدرت ربات ها و نحوه عملکرد آن ها در اختیار کودکان قرار می دهد و مفاهیم زیادی را بر پایه علم و الکتریسیته و انرژی خورشیدی به کودکان آموزش می دهد.
    ساخت ربات از ابتدا و مشاهده تأثیر موارد مختلف روی رفتار و کارکرد ربات ها، موجب آموزش جنبه های بنیادین رباتیک یعنی مشاهده و آزمایش برای کودکان می گردد.

    کاربرد رباتیک در برنامه نویسی
    برنامه نویسی و کدنویسی کامپیوتر واژه هایی دور از ذهن کودکان هستند .اما رباتیک به آنها کمک می کند تا تصویری ساده تر از این واژه ها را تجربه کنند .امروزه کامپیوتر در زندگی روزمره ما نقش بسیار مهمی دارد و استفاده از آن همچنان رو به رشد و افزایش است. برنامه نویسی یک مفهوم انتزاعی است که باعث می شود ساخت ربات بیشتر قابل درک گردد.ساختار رباتیک برای کودکان بسیار ساده است و این سادگی موجب گسترش برنامه نویسی می شود.طراحی و ساخت ربات توسط کودک ، به او در درک نحوه کدنویسی و تأثیر آن در جهان واقعی در آینده کمک بسیار زیادی می کند. همچنین برخی از ربات ها ممکن است از رابط برنامه نویسی پیچیده تری برخوردار باشند که این ویژگی باعث می شود کودک مفاهیم تصویری ساده را در برنامه نویسی تجربه کند.
    کاربرد رباتیک در مهندسی
    اگرچه بسیاری از افراد به ساخته های دست کودک به عنوان یک قلعه و یا یک بنای مهندسی نگاه نمی کنند اما در واقع انجام این کارها توسط کودک موجب تمرین و پیشرفت او در مهارت های مربوط به رشته های مهندسی در آینده است.مهندسین چیزهای زیادی مانند ساختمان ها و ماشین ها و وسایل نقلیه را ساخته اند و کودکان از طریق آموزش رباتیک می توانند، اطلاعات زیادی را دررابطه با رشته های مهندسی کسب کنند و به شبیه سازی کارهای مهندسین بپردازند.آموزش طراحی و ساخت یک ربات به کودکان، درک مفاهیمی مانند طراحی و عملکرد ربات از طریق سرگرمی را برای آن ها امکان پذیر می کند و یک پاداش هیجان انگیزبرای آنان به حساب می آید.

    منبع: مجله ذهن نو
  • آموزش شادی به کودکان 👧👦
    آموزش شادی به کودکان | 5 راهکار عملی برای والدین

    آموزش شادی به کودکان 

    تربیت فرزندان در دنیای امروز با پیچیدگی‌های بیشتری همراه است. امروزه والدین بدون اینکه اطلاعات تربیتی خود را به روز کنند به سختی می‌توانند از پس چالش‌های مربوط به فرزندان بربیایند. هدف نهایی از تربیت هر کودکی این است که با سلامت روان کافی رشد کند تا بتواند در آینده نیز زندگی موفقی داشته باشد. دست‌یابی به این هدف همیشه راحت و آسان نیست و نیازمند دریافت آموزش‌های تخصصی می‌باشد. آموزش شادی به کودکان یکی از ابزارهای لازم برای پرورش فرزندانی سالم است. در ادامه به 5 نکته آموزشی در این باره اشاره کرده‌ایم.

    چطوری بچه ها رو خوشحال کنیم


    الگوی فرزندانتان باشید
     

    شادی کودکان و به طور کل سلامت روان آن‌ها تا حد زیادی تحت تأثیر روحیه والدین قرار دارد. کودکان از ابتدای تولد در حال مشاهده شما هستند و به مرور یاد می‌گیرند رفتارهایتان را تقلید کنند. آن‌ها به شما بخصوص در سال‌های اولیه کودکی به عنوان قهرمان زندگی خود نگاه می‌کنند. به همین خاطر است که دوست دارند همانندتان رفتار کنند و مورد تائید قرار بگیرند. شادی یا غمگینی والدین در واقع از همین طریق به فرزندان منتقل می‌شود. در نتیجه برای اینکه کودکانی سالم و با روحیه مثبتی داشته باشید ابتدا باید روی خودتان کار کنید و بهداشت روان خود را بهبود ببخشید.

    علاوه بر این‌ها زمانی که پدر و مادر افسرده باشند و فعالیت‌های شادی‌آور محدودی در زندگی‌شان وجود داشته باشد، در مراقبت از کودک نیز به مشکل برمی‌خورند و نمی‌توانند حمایت عاطفی کافی را از فرزند خود به عمل بیاورند. در این شرایط خلأ عاطفی ایجاد شده برای کودک نیز مانع از این می‌شود که او بتواند شاد باشد و نشاط کافی را تجربه کند. 

     ساختن روابط مثبت را  آموزش دهید

    داشتن روابط دوستانه با دیگران در تمامی سنین یکی از عوامل مهم در تجربه شادی و بهزیستی روانی محسوب می‌شود. اگر می‌خواهید روحیه مثبت فرزندتان را تقویت کنید و نمی‌دانید دقیقاً باید چه کاری انجام دهید؛ پس بهتر است که کودک را به برقراری ارتباط با همسالانش تشویق کنید. توانایی دوست یابی و برقراری ارتباط با همسالان عزت نفس او را تقویت می‌کند. هم‌چنین در جریان بازی‌هایی که با دوستان اتفاق می‌افتد کودک می‌تواند شادی و لذت بیشتری را نیز تجربه کند. 

    به جای نتیجه بر تلاش‌ها تمرکز کنید

    وقتی کودکتان برای دستیابی به هدفی تلاش می‌کند، فارغ از هر نتیجه‌ای بر تلاش‌های او تمرکز کنید و به او بگویید که برای آن‌ها ارزش قائل هستید. تمرکز بر شکست‌ها و نقاط منفی کودک باعث می‌شود که او دائماً نگران نتایج باشد و نتواند عملکرد مناسبی  در خانه و مدرسه از خود نشان دهد. در این شرایط فرزندتان متحمل فشارهای زیادی می‌شود و در نتیجه آن طور که باید از کودکی خود لذت نمی‌برد.

    تحقیقات نشان می‌دهد فرزندان والدینی که بیش ازحد به موفق شدن و کسب نتایج مثبت تأکید می‌کنند بیش از دیگران دچار اختلالاتی نظیر اضطراب و افسردگی می‌شوند. 

    هوش هیجانی کودک را تقویت کنید 

    هوش هیجانی صفتی است که یر درک احساسات خود، مدیریت کردن آن‌ها و هم‌چنین درک احساسات دیگران و همدلی با آن‌ها تأثیر می‌گذارد. این صفت ذاتی و غیر قابل تغییر نیست. بلکه مهارتی است که می‌تواند پرورش یابد و ارتقا پیدا کند. به کودکتان کمک کنید تا احساسات مختلف خود نظیر غم، شادی، خشم و... را بشناسد و به او آموزش دهید در مواجهه با هرکدام از آن‌ها باید چه رفتاری از خود نشان دهد. یادگرفتن روش‌های مقابله‌ای درست با هیجانات منفی در پرورش هوش هیجانی و در نهایت تجربه شادی بیشتر در زندگی اهمیت بسیاری دارد. 

    زمان‌های بازی با کودک را افزایش دهید 

    بازی کردن با فرزندان در دوران کودکی در رشد هیجانی، شناختی و اجتماعی آن‌ها تأثیر بسزایی می‌گذارد. هنگام بازی هم شما و هم کودک می‌آموزید که فعالیت‌های مثبتی را خلق کنید، هیجانات مثبتتان را ابراز کرده و در لحظه زندگی کنید. این تجربیات همراه با احساس دریافت حمایت عاطفی از جانب شما در جریان بازی در روحیه کودک تأثیر بسیار زیادی دارد و به او کمک می‌کند هیجانات مثبت بیشتری را پرورش دهد. 

    منبع : هنر زندگی

  • روش های افزایش هوش هیجانی کودکان
    هوش هیجانی کودک | روش های افزایش هوش هیجانی کودکان

    هوش یکی از ویژگی‌های بشری است که انواع مختلفی دارد. یکی از انواع هوش که شاید به گوش شما هم خورده باشد، هوش هیجانی است. هوش هیجانی کودک یکی از مهم‌ترین بخش‌های وجودی او را در بر می‌گیرد و در واقع بیان کننده‌ی هیجانات اوست. هیجانات در زندگی به غنای آن می‌افزاید و باعث می‌شود افراد روابط خود را بهبود ببخشند. هوش هیجانی خود دارای مؤلفه‌های مختلفی است که در صورت توجه والدین به آن‌ها در کودک پرورش می‌یابد. والدین با تغذیه هوش هیجانی کودکان خود آن‌ها را برای ایجاد ارتباط موثر و موفق آماده می‌کنند.

    هوش هیجانی کودک

    هوش هیجانی یعنی توانایی پایش و در نظر گرفتن احساسات خود و دیگران. یعنی فرد می‌تواند بر احساساتی که تجربه می‌کند نظارت کرده و آن‌ها را شناسایی کند. می‌تواند بین احساسات مختلفش تمایز قائل شود و به درستی آن‌ها را بنامد. هوش هیجانی به فرد کمک می‌کند تا از اطلاعات هیجانی اش استفاده کرده و با استفاده از آن‌ها بیندیشد یا رفتار کند. در واقع هوش هیجانی داراری 4 مؤلفه می‌باشد:

    - ادراک و شناسایی هیجانات

    - استفاده به جا و درست از هیجانات

    - درک کردن هیجانات در خود و دیگری

    - مدیریت و تنظیم هیجانات


    هوش هیجانی


    ضرورت پرورش هوش هیجانی

    هوش هیجانی کودک از همان بدو تولد شروع به رشد می‌کند و ممکن است کودکان مختلف با ظرفیت‌های متفاوت هوشی به دنیا بیایند. ولی در هرحال هوش هیجانی قابل پرورش است و والدین با تسهیل شرایط می‌توانند در این بین نقش به سزایی ایفا کنند. در ادامه ضروریات و مزایای بهره‌مندی از هوش هیجانی برای کودکان را شرح داده‌ایم:

    گسترس و بهبود روابط

    هوش هیجانی باعث می‌شود فرد بتواند ارتباطات بیشتری برقرار کند و از آن جایی که انسان‌ها موجوداتی اجتماعی هستند، نقص در ارتباطات آن‌ها زمینه ساز مشکلات بیشتری می‌شود. اگر یک انسان بتواند احساساتی که تجربه می‌کند را بشناسد، آن‌ها را به شکل صحیح بروز دهد، با دیگران همدلی کرده و احساسات دیگران را هم به رسمیت بشناسد و بتواند در مواقع لزوم احساساتش را تنظیم کند، می‌تواند روابط عاطفی پر معنی و سازنده ای برقرار نماید. 

    حل مشکلات و تعارضات

    تعارضات در روابط انسانی از مسائل اجتناب ناپذیر می‌باشد. هر فردی در طول زندگی و روابطش با تعارضات و اختلاف عقیده مواجه می‌شود. هوش هیجانی به فرد کمک می‌کند که بتواند این تعارضات را حل کرده و با احساسات و هیجاناتش در طی این جریان به خوبی مواجه شود.

    هوش هیجانی کودک | تأمین سلامت جسمانی و روانی

    از طرف دیگر فردی که بتواند هیجانات خود را کنترل کند، علی الخصوص هیجانات منفی، سلامت جسمانی‌اش حفظ می‌شود و فشارهای جسمانی‌اش کاهش پیدا می‌کند. گذشته از سلامت جسمانی، مدیریت هیجانات به سلامت روان کمک می‌کنند. در واقع سطح بالای هوش هیجانی، کیفیت زندگی را مستقیما تحت تاثیر قرار می‌دهد. اگر می‌خواهید کودکی سالم با آینده موفق پرورش دهید، حتما به هوش هیجانی وی توجه کنید.

    هوش هیجانی چه کمکی به کودک می‌کند؟

    بالا بودن هوش هیجانی کودک باعث می‌شود متوجه احساسات دیگران باشد و بتواند آن‌ها را درک کند. بنابراین می‌تواند دوست خوبی برای هم سالانش باشد. معمولا شخصیت محبوب و دوست داشتنی‌ای می‌شود. هوش هیجانی کودکان این اجازه را می‌دهد تا به خوبی صحبت‌های دیگران را بشنوند، نقطه نظرات آن‌ها را درک کنند، در صورت انتقاد رنجش عظیم نشان ندهند.

    همچنین می‌توانند در مواقع بحرانی خود را مدیریت کرده و کنترل اوضاع را به دست بگیرند. یادگیری مهارت‌های فرزند پروری به میزان زیادی جهت تقویت هوش هیجانی کودک به شما کمک می‌کنند. 

    ویژگی‌های کودکانی که هوش هیجانی بالایی دارند

    کودکانی که هوش هیجانی بالایی دارند به طور کلی به خوبی از پس روابطشان بر می‌آیند. دوستان متعددی دارند و تعارضات را در حداقل ممکن نگه می‌دارند. آن‌ها از تنش‌ها و درگیری‌های بیخود به دور هستند و انرژی روانی شان را صرف این مسائل نمی‌کنند. چنین افرادی مسئولیت کارهای خود را می‌پذیرند و دیگران را سرزنش و متهم نمی‌کنند.

    به طور کلی کودکی که هوش هیجانی بالایی دارد به موقع احساسات خود را نشان می‌دهد، از عصبانیت یا غمگینی خود و دیگران دستپاچه نمی‌شود، اضطراب را کنترل می‌کند و مجبور نیست فشار احساسات و هیجانات را به شکل دائمی تحمل کند. آزمون‌های هوش و تست‌های مخصوص برای اندازه گیری هوش هیجانی کودکان مورد استفاده قرار می‌گیرند. 

    روش‌های پرورش هوش هیجانی کودک

    اگر می‌خواهید به کودکتان کمک کنید که هوش هیجانی بالایی داشته باشد، راهکار‌های زیر کمک کننده می‌باشند:

    1. مهارت حل مسئله را به کودکتان آموزش دهید

    مهارت حل مسئله از جنبه‌های مختلف هوش هیجانی است که تقویت آن منجر به پرورش هوش هیجانی کودک می‌شود. مهارت حل مسئله به کودک یاد می‌دهد به جای اینکه موقع عصبانیت هم بازی‌اش را کتک بزند، به کودک مقابل بگوید که از دستش عصبانی است. یا در مواقع بحرانی بتواند اضطرابش را کنترل کند و به راه حل‌های مختلف بیندیشد.

    2. با کودک همدلی کنید

    همدلی کردن با احساسات یعنی کودک را به خاطر عصبانی بودن، غمگین شدن، مضطرب بودن یا هر احساس دیگری سرزنش نکنید. بلکه به او بگویید که درک می‌کنید چه احساسی دارد. برای مثال در ارتباط با فرزند خود از عبارات این چنینی استفاده کنید: (عزیزم من می‌دونم تو از اینکه خواهرت اسباب بازیتو شکسته عصبانی هستی.)

    همدلی کردن به این معنا نیست که تمامی رفتار‌های کودک قابل پذیرش هستند. همدلی به این معناست که کودک حق دارد هر احساسی داشته باشد. این کار باعث می‌شود او یاد بگیرد هر احساسی چه ضرورتی دارد، همدلی کردن با دیگران چگونه است و در نهایت اینکه آرام می‌شوند.

    3. هیجانات و راه حل کنترل آن‌ها را از طریق بازی آموزش دهید

    از آن جایی که توانایی‌های کلامی کودکان محدود است، در نمایش‌های عروسکی یا بازی‌های دیگر موقعیت‌های مختلفی که برانگیزاننده احساسات هستند را می‌توانید نمایش دهید و از طریق آن احساسات را به کودک نشان دهید و راه حل‌هایی که پیش پای کودک می‌باشد را به او یادآوری کنید و از او بخواهید تصمیم بگیرد. اجازه دهید کودکتان احساساتش را نشان دهد؛ محدود کردن کودک باعث می‌شود که وی همه هیجاناتش را سرکوب کند و سرکوب کردن پیامدهای سوئی خواهد داشت.

    4. الگوی خوبی باشید

    والدی که خود می‌تواند هیجاناتش را ابراز کند، آن‌ها را بنامد و در مورد آن‌ها با دیگران صحبت کند الگوی خوبی برای کودکش می‌شود. خشم خود را کنترل کنید تا کودک نیز از شما بیاموزد. برای این‌که در زمینه افزایش هوش هیجانی کودک به خوبی عمل کنید لازم است ارتباط خوبی با فرزند خود داشته‌باشید.

    منبع : هنر زندگی

  • اثرات نقاشی کشیدن در کودکان

    اثرات کشیدن نقاشی انقدر مهم و موثر است که حتی روانشناسان برای آرامش و رفع استرس برای بزرگسالان هم رنگ آمیزی را توصیه کرده اند ،کودک با‌کشیدن نقاشی ضمن اینکه هیجانات و خشم خود را بیرون میریزد تمام عواطف و احساس خود را در آن نشان میدهد .

     فواید نقاشی کشیدن در کودکان

    کودک با نوع خط کشیدن ها استفاده از انواع رنگها و کشیدن انواع اشکال احساس و افکارش را بر روی کاغذ نشان میدهد معمولا روانشناسان کودک از روی تفسیر نقاشی کودکان میتوانند بسیار به رفتار کودکان پی برده و خلقیات اون رفتار را تحلیل کنند .
    حتی در بسیاری از مراکز درمانی نقاشی کشیدن به عنوان راه کار درمانی و درمان کردن کودکان استفاده میشود .
    نظم در کشیدن و مقدار فضایی که نقاشی صفحه را اشغال میکند همه بیانگر حالات و روحیات و اخلاق کودک است.
    حتی کارشناسان این فن میزان هوش کودکان را از روی نقاشیهایشان سنجش میکنند.

    فواید و اثرات نقاشی کشیدن کودکان

    نقاشی کشیدن کودکان

    کودکانی که نقاشی کشیدن را دوست دارند و دائم نقاشی میکنند کودکان خوشحال و سر حالی هستند.
    حتی با نقاشی میتوان مسائل مختلف آموزشی را به کودکان آموزش داد چرا که رنگ و تصویر اولین چیزی است که کودک میبیند و در ذهنش نقش میبندد .
    در آموزش نقاشی و آموزش علوم دیگر به وسیله نقاشی و حتی تحلیل و تفسیر نقاشی باید محل زندگی کودک نوع بزرگ شدن نحوه ی تربیت و نوع فرهنگ را در نظر گرفت چرا که هر کودک با کودک دیگر متفاوت است .
    در کشیدن نقاشی و رنگ کردن باید سن کودک را در نظر گرفت زیرا هر رنگ ممکن است در یک سنی طبیعی و در سن دیگر هشدار دهنده باشد .

    پس با علم به این موضوع که نقاشی کشیدن و تفسیر آن بسیار مهم است بهتر است کودکان را تشویق به کشیدن کرد حتی نقاشی کشیدن یک خلق است و کودکان و حتی بزرگسالان از خلق آثار بسیار لذت میبرند و باعث آرامش و اعتماد به نفس آنها میشود و برای تفسیر و تحلیل و درمان با نقاشی بهتر است حتما تحت نظر کارشناس و متخصص این علم قدم برداریم.

     

    کارشناس روانشناسی |

  • تاثیر اسباب بازی بر تربیت کودک

    کودک در هر سنی باید انواع اسباب بازی  مخصوص آن سن را تجربه کند زیرا مرحله هایی که کودک آن را تجربه میکند با اسباب بازی کودک کامل تر میشود مثلا زمانی که کودک در مرحله دهانی است باید اسباب بازی ها طوری باشد که به شناخت کودک با خوردن ولمس توسط دهان کمک کند و جوری باشد که برای سلامتی کودک خطر نداشته باشد .

    اسباب بازی داری رنگ و غیر بهداشتی نباشد و یا دارای قطعات ریز نباشد یا زمانی که کودک در مرحله حسی و حرکتی هست باید اسباب بازیهای متناسب با آن سن را تجربه کند تا به پشت سر گذاشتن موفق آن مرحله کمک کند چرا که بازی در رشد کودک بسیار موثر است و حتی قسمتی از روان شناسی را به بازی درمانی اختصاص داده اند.

    در بازی درمانی مربی یا مشاور سعی دارد رفتار اشتباه کودک را به صورت غیر مستقیم اصلاح کند و این کار در حین بازی و نوع بازی کردن صورت میگیرد .

    اسباب بازی استاندارد کودک

    اکثر اسباب بازیهای استاندارد رده سنی قابل استفاده کودک را بر روی جعبه آن درج کرده در صورت عدم آگاهی از نوع و انتخاب اسباب بازی مفید میتوان به آنها توجه کرد.

    گاهی والدین و یا اقوام نزدیک مثلا میخواهند به کودک لطف کرده و اورا بدون آگاهی و شناخت از اسباب بازی غرق در وسایل بازی میکنند اما این کار کاملا اشتباه است زیرا ضمن اینکه کودک تنوع طلب و زیاده خواه میشود از خلاقیتش کم میشود چرا که کودکی که میتواند زمان زیادی را به یک اسباب بازی بپردازد به مهارت حل مسئله و خلاقیت دست پیدا میکند و متوجه میشود با یک وسیله چطور میتواند زمان زیادی سرگرم بود.

    کودکی که بتواند در کودکی خلاقیت و حل مسئله را تجربه کند و آموزش ببیند بهتر میتواند در بزرگسالی با مشکلات روبه رو شود بهتر میتواند صبر کن و بهتر میتواند راه حل درست را انتخاب کند .

    انواع اسباب بازی کودکان

    مضرات بازی با اسباب بازی برای کودک

    پس همانطور که اسباب بازی و نوع بازی میتواند برای کودکان بسیار مفید باشد به همان صورت هم میتواند خطر افرین و مضر باشد .

    هرچه تعداد کودک را پر از اسباب بازی کنید تمرکز کودک کم میشود نمی‌تواند به یک وسیله متمرکز شود پس دچار آشفتگی فکر و عدم تمرکز میرسد و تربیت کودک زیر شش سال انقدر اهمیت دارد که روانشناسان میگویند بیشتر شخصیت کودک در بزرگسالی حاصل تربیت کودک است‌.

    اگر فرزند شما خیلی اسباب بازی دارد و به آنها توجه نمیکند بهتر است اسباب بازیهایش را قسمت کرده و کم کم به اون نشان دهید و مقداری از اسباب بازیهایش را در جایی پنهان کنید تا فراموش کند یا وقتی به او میدهید بعد از مدتی ذوق داشته باشد پس اگر هم کودک زیاد اسباب بازی دارد و برایش تهیه شده بهتر است آرام آرام و کم کم با آنها بازی کند .

    طی تحقیق پژوهشگران دانشگاه Toledo در اوهایو Ohio در ایالات متحده آمریکا، ۳۶ کودک نوپا صورتگرفت. در این تحقیق به مدت نیم ساعت تا یک ساعت کودکان با چهار و یا شانزده اسباب بازی در اتاق بازی کردند و نتیجه این تحقیق بسیار جالب بود که کودکانی که اسباب بازی های بیشماری دارند پریشان تر هستند و از بازی لذت نمی برند.

    کارشناس روانشناسی | خانم شریعتی

  • پرورش خلاقیت کودکان تان در منزل


    13 کاری که می‌توانید برای کمک به پرورش خلاقیت کودکان تان در منزل انجام دهید به شرح زیر است:

    1_ بگذارید کودک اشتباه کند:

    بچه‌هایی که از شکست خوردن بترسند، کنجکاوی در آن‌ها سرکوب می‌شود. اگر فرزند شما بعد از اشتباه نا امید شد یا احساس شکست کرد با او برای جبران و تغییر نتیجه صحبت کنید. او را راهنمایی کنید که چطور می‌تواند اشتباهش را جبران کند. فقط راهنمایی کنید و خودتان اشتباه او را اصلاح نکنید.

    2_ او را تشویق کنید:

    هر اقدام مثبت و هر تلاش کودکتان را تحسین کنید. پاداش‌های کلامی بهترین نوع تشویق هستند. اگر در تشویق‌ها بیش از حد چهارچوب مدار هستید و از جدول ستاره استفاده می‌کنید، سعی کنید با دیدن اتفاقات خلاقانه در کودک او را تشویق و تحسین کنید و حتی ناگهانی به او ستاره یا جایزه دهید.

    3_ بگذارید به هم بریزد و کثیف کاری کند:

    معمولا مادران نسبت به تمیزی منزل و کودکشان حساسیت و وسواس بیش از اندازه دارند. سعی کنید اتاق یا فضایی برای کودک تعیین کنید که در آن جا هر کاری خواست انجام دهد. دیوارها را کاغذی کنید تا روی آن‌ها نقاشی کند. زیر پای او با یک بنر یا پارچه می‌تواند بوم نقاشی و یک پارک واقعی باشد. بگذارید کثیف کاری کند و شما نیز گاهی با او همراهی کنید.

    وسواس تمیزی در سنین پایین جلوی خلاقیت کودک را می‌گیرد. اگر از بی نظم شدن فرزند نگرانید، به او توضیح دهید که بعد از بازی نیاز است که دست‌ها و بدنش شسته شود و محیط برای دفعه بعدی آماده باشد.

    4_ خلاقیت کودکان | الگوی خلاقیت فرزند باشید:

    شما الگوی فرزندتان هستید. اگر کودک والدین را در حال ساخت یا تعمیر چیزی ببیند او هم یاد می‌گیرد که باید پذیرای خلاقیت‌ها باشد. به کارهای خلاقانه کودکی خود فکر کنید و برای کودک توضیح دهید و از او بخواهید این کارها را بکند.

    5_ برای فرزند وقت بگذارید:

    بازی کردن دنیای کودک است و در بازی است که کودک دنیای خودش را می‌سازد. با او بازی کنید. نقش‌هایی که می‌خواهد بر عهده بگیرید و صبوری کنید. خسته اید، مشکل مالی دارید، شرایط کارتان بد است و ... کودک این‌ها را نمی‌فهمد دنیای خودش را دارد. به دنیا و بازی کودک احترام بگذارید.

    6_ ذهن باز و روشن داشته باشید:

    به فرزندانتان حق انتخاب بدهید تا برای مستقل فکر کردن ترسی نداشته باشند. بگذارید غذا، لباس، اسباب بازی و بازی مورد علاقه اش را خودش انتخاب کند. البته ایجاد محدودیت در انتخاب‌ها برای کودک لازم است. اگر کودک شما همه چیز را با هم می‌خواهد، چند حق انتخاب پیش روی او بگذارید و از او بخواهید از بین این‌ها انتخاب کند. اگر دوست دارد در آشپزخانه بازی کند، وسایل محدودی در اختیار او قرار دهید و آشپزخانه را به شکل یک اتاق جادوگری یا آزمایشگاه در بیاورید.

    7_ خلاقیت کودکان | سوال‌های باز بپرسید:

    طرح کردن سوال‌های باز پاسخ و مفهومی، به پرورش تفکر خلاق کودک کمک می‌کند. نحوه پاسخ به این سوالات، میزان هوش و خلاقیت کودک شما را پیش بینی می‌کند. سوالاتی مثل اینکه اگر خورشید در حیاط ما باشد چه می‌شود؟ یا اگر همه درختان آواز بخوانند چه می‌شود؟ اگر همه کفش‌های دنیا یک اندازه باشد چه می‌شود؟ اگر هیچوقت وسایل خانه خراب نشوند چه می شود؟

    8_ با تخیلات کودک همراه باشید:

    معمولا اکثر کودکان در سنین پیش دبستانی، دوستان و دنیای تخیلی خود را دارند. قوه تخیل یکی از توانایی‌های کودک است که داشتن آن بسیار نعمت خوبی است. با دوستان خیالی او صحبت کنید، حتی وقتی دوست خیالی او حضور ندارد در موردش با فرزندتان صحبت کنید و سراغش را بگیرید. در دنیای تخیلی کودک قرار بگیرید و تا زمانی که اشتباه خطرناک نکرده یا آسیبی کودک را تهدید نمی‌کند، او را همراهی کنید.

    9_ به کودک خود استقلال بدهید:

    کنترل گر نباشید و گاهی به تنهایی کودک احترام بگذارید. اگر کودک تنهایی در حال بازی است، گاهی به او لبخند بزنید که حضور شما را حس کند اما شما هم خود را به کاری مشغول کنید و مدام از او نپرسید «داری چکار می‌کنی؟» از زندگی و فرزندتان با تمام سختی‌ها لذت ببرید.

    10_ خلاقیت کودکان | به اسباب بازی‌های کودک بها دهید:

    اسباب بازی‌های کودک تنها ابزار و سلاح‌های کودک است و هرچه این سلاح‌ها متنوع‌تر و خلاقانه‌تر باشد، آینده کودک سالم‌تر است. کودک لازم است تنوع در اسباب بازی‌ها را تجربه کند. پسران می‌توانند عروسک و دختران نیز ماشین یا اسلحه داشته باشند. اینکه کودک دختر از ابتدا فقط مادری و خانه داری را بازی کند و پسر فقط رانندگی، تیر اندازی یا کار بیرون از منزل را تجربه کند، در آینده مانع از رشد خلاقیت آن‌ها می‌شود.

    11_ استفاده از تلویزیون و بازی‌های کامپیوتری را کاهش دهید:

    ممنوع کردن موبایل، تلویزیون یا کنسول خانگی امری نشدنی است، اما باید نحوه و میزان ارتباط کودک با این وسایل کنترل شود. البته بازی‌های رایانه ای تا حدی به افزایش خلاقیت کودک کمک می‌کند اما نباید از بازی‌های فیزیکی و حقیقی بیشتر و جذاب‌تر شود. پرخاشگری، انزوا، تیک عصبی، آسیب‌های جسمی، چاقی و ... از مضرات بازی‌های رایانه ای و تماشای بیش از حد تلویزیون است.

    12_ اجازه دهید کودک در جمع بازی کند:

    تمایل به تنها بودن در کودک اصلا نشانه خوبی نیست. مخصوصا که برخی والدین بخاطر ترس‌ها و وسواس‌های بیمارگونه خود، کودک را از جمع همسالان دور نگه می‌دارند. مثلا یاد گرفتن فحش چیز بدی نیست و طبیعتا این اتفاق خواهد افتاد، بلکه کودک باید یاد بگیرد که فحش دادن عمل زشتی است و نباید آن را در حرف زدن خود به کار ببرد.

    بازی در جمع بسیار مفید است و مهارت‌های ارتباطی کودک را تقویت می‌کند. نحوه ارتباط با دیگران، مفهوم نوبت، حقوق دیگری، از خود گذشتگی و کار جمعی مهم‌ترین مزایای بازی در جمع است.

    13_ قضاوت و مقایسه نکنید:

    هر کودک دنیا، علایق و سلیقه‌های منحصر به فرد خود را دارد. هرگز با قضاوت‌های ارزشی خوب و بد یا مقایسه کودک با دیگر همسالان، سعی در تربیت او نداشته باشید. کاهش اعتماد به نفس، محافظه کاری و احساس حقارت ساده‌ترین پیامدهای مقایسه شدن است.
    .
    منبع : هنر زندگی

  • اضطراب سراغ بچه ها هم می رود!
    چطور از اضطراب کودکان جلوگیری کنیم ؟

     

    همین که تصمیم می گیرید کودکتان را به مهدکودک یا مدرسه بفرستید یا حتی برای چند ساعت پیش یکی از اقوام بگذارید، شروع می شود. کودک به هر کاری متوسل می شود تا شما را از این کار منصرف کند. گریه می کند، داد می زند، حتی سردرد و سرگیجه سراغش می آید تا شما او را رها نکنید. شاید در این مواقع با خودتان بگویید که «داره خودشو لوس می کنه!» و بدون توجه به علائمی که نشان می دهد او را در موقعیت رها کنید، اما واقعیت این است که او دچار اضطراب شده و نمی تواند کنترلی بر این اضطراب داشته باشد. اگر فکر می کنید استرس و اضطراب فقط به دنیای بزرگ ترها تعلق دارد، اشتباه می کنید.

     

    اضطراب سراغ بچه ها هم می رود!

     

    این اختلال چیست؟

     

    اضطراب یک احساس ناخوشایند و مبهم هراس همراه با منشایی شناخته یا ناشناخته است که با عدم اطمینان، درماندگی و برانگیختگی فیزیولوژیک در برابر موقعیتی که استرس زا بوده اتفاق می افتد. اضطراب جزئی جدایی ناپذیر از زندگی طبیعی دوران کودکی است و گاهی حتی برای رشد کودک آسیب می زند و موجب بروز اختلال در او می شود. اختلال اضطرابی یکی از اختلال های شایع دوران کودکی و نوجوانی است که می تواند زمینه برخی اختلال های دیگر را هم فراهم کند. این مدل اضطرابی از برخی جهات در کودکان و بزرگسالان متفاوت است.

     

    علل اضطراب چیست؟

     

    تاکنون چند علت برای این مشکل شناخته شده است. یکی از عوامل، زیست شناختی و فیزیولوژیک است مثل کم کاری یا پرکاری هورمون ها در بدن، کمبود قند خون یا بی نظمی در ضربان قلب، کمبود برخی اسیدهای آمینه، منیزیم، اسید فولیک و B12 هم می تواند بر اضطراب اثر بگذارد. در این حالت فیزیک زیستی کودک به هم می ریزد و زمینه اضطراب او را فراهم می کند. عوامل محیطی و خانوادگی و فشارهایی که در محیط خانواده و مدرسه بر کودک وارد می شود، یکی دیگر از علل بروز اضطراب است. ضمن اینکه عوامل ژنتیک هم در بروز این اختلال موثرند. عوامل الگویی و یادگیری اجتماعی و البته همنشینی با افراد مضطرب هم می تواند باعث بروز اضطراب در کودک شود.

     

    علائم اضطراب کدام است؟

     

    برخی از علائم فیزیکی و روانی اضطراب در کودکان شامل احساس خستگی، عصبی بودن و بی قراری، ترس و نگرانی، بی خوابی یا بدخوابی، تپش قلب و تنفس نامنظم و سریع، عرق کردن، سردرد و سرگیجه، مشکل در تمرکز و حافظه، لرزش یا پرش عضلات و تکرر ادرار است. البته علائم روانی این اختلال به زمینه بروز اضطراب هم بستگی دارد. واقعیت این است که از 9 ماهگی کودک می تواند اضطراب را درک کند و اگر فشار در خانه یا محیط زندگی کودک باشد می تواند او را مستعد ابتلا به اضطراب کند.

     

    انواع اختلال اضطرابی

     

    کودکان ممکن است انواع اختلال های اضطرابی را تجربه کنند؛ که برخی از آنها در زیر نام برده شده است. اضطراب فراگیر و منتشر شده که در آن کودک دائم نگران است، مثلا با دیدن مرگ یکی از اقوام مدام نگران است که والدینش هم بمیرند. اختلال هراس خاص یکی دیگر از انواع اختلال است که باعث می شود کودک از مواجهه با موقعیت یا شی ترسناک اجتناب کند. اختلال هراس اجتماعی در دوران کودکی و اوایل دوران جوانی زیاد دیده می شود. در این اختلال کودک از صحبت در جمع اجتناب می کند، لزرش صدا دارد و از محیط های اجتماعی دوری می کند. دیگر انواع اختلال ها شامل اختلال وسواس فکری و عملی، اختلال استرس پس از سانحه، هراس از مکان های باز، اختلال استرس حاد، اختلال اضطراب جدایی و اختلال پانیک است. در همه این موارد اضطراب وجه مشترکی است که به صورت یک واکنش رفتاری بروز می کند.

     

    شیوع در چه سنی است؟

     

    سین شیوع خاصی نمی توان برای این اختلال در کودکان درنظر گرفته. همان طور که گفته شد کودک از 9 ماهگی واکنش های محیطی را درک می کند و آمادگی دچارشدن به اضطراب را دارد. بیش از 10 درصد این گروه سنی در مقطعی از رشد دچار این اختلال می شوند. به عنوان مثال اضطراب جدایی بین 9 تا 18 ماهگی به اوج خود می رسد و تا حدود 2.5 سالگی کاهش می یابد. مثلا اختلال اضطراب جدایی، اختلال اضطراب فراگیر و جمعیت هراسی در کودکان و نوجوانان بسیار به هم مرتبطند زیرا در اکثر کودکان اگر یکی از این دو اختلال نیز وجود دارد. این اختلال اضطراب شایع ترین اختلال اضطرابی در دوران کودکی است اما در 30 درصد موارد کودک متبلا به اختلال اضطراب فراگیر به طور همزمان مبتلا به دو اختلال دیگر هم هست.

     

    راه های تشخیص کدام است؟

     

    کودکی که برای خوابیدن ترس دارد، در خوردن غذا مشکل دارد، مدام دلش درد می کند یا نمی خواهد به مدرسه برود و شب ها هم کابوس می بیند، اگر به مدت 4 هفته این علائم را همراه با علائمی مانند سردرد و دل درد داشته باشد، دچار اختلال اضطرابی است و باید تحت نظر روان پزشک و روان درمانگر قرار گیرد. به طور کلی یکی از ملاک های تشخیصی طول مدت اختلال است که حداقل 4 هفته است و همراه با اضطراب شدید و از لحاظ رشدی نامتناسب در مورد جدایی از خانه بروز می کند.

     

    همه راه های درمانی!

     

    درمان این اختلال به دو صورت روان درمانی و دارودرمانی است و طیف متنوعی از درمان را شامل می شود. درمان های دارویی شامل داروهای ضداضطرابی مانند داروهای مهارکننده بازجذب سروتونین است اما به جز دارودرمانی می توان درمان های دیگر مانند درمان ها شناختی- رفتاری، آموزش خانواده، حساسیت زدایی، الگودادن، آموزش تنفس، بازی های تخیلی، رویاپردازی و مشاوره رفتاری را هم در برنامه درمانی کودک قرار داد. بدون شک دوره درمان براساس وضعیت کودکی که مراجعه کرده متفاوت است. گاهی اوقات لازم است فرد یک سال تحت درمان باشد و گاهی علائم خفیف است و 6 تا 8 جلسه درمان کفایت می کند.

     

    چطور می توان پیشگیری کرد؟

     

    ورزش، تغذیه و افزایش مهارت های کودکان در کنار حمایت های محیطی والدین و حمایت های اجتماعی می تواند در پیشگیری از بروز این اختلال کمک کننده باشد. اگر به هر دلیل کودکی دچار اضطراب شده باشد والدین باید صبور باشند و آنها را سرزنش و تهدید نکنند مثلا وقتی کودک به مهد کودک می رود یا در خانه تشنج و دعوا وجود دارد و ما در مدام تهدید به رفتن می کند، می تواند اضطراب ایجاد کند. همچنین والدین باید از موقعیت هایی که باعث هراس و اضطراب کودکان می شود، دوری کنند.

     

    اگر کودک از عروسک های بزرگی که جلوی فروشگاه ها یا رستوران ها می ایستند، می ترسد والدین باید به جای دورکردن کودک از محل دست او را بگیرند و با هم نزدیک آدمی شوند که لباس مثلا خرس یا خرگوش پوشیده است. وقتی کودک در کنار شما باشد با اضطراب کمتری به عروسک نزدیک می شود و شاید پس از چند دقیقه همه نگرانی او از بین برود. مانند انجام برخی فعالیت های خانوادگی مانند تنظیم برنامه های تفریحی و گردشی طی هفته برای کودک، شرکت در کلاس های ورزشی و شرکت دادن کودک در مهمانی های گروه همسالان می تواند موثر باشد. والدین باید توجه داشته باشند که اگر این اضطراب ها درمان نشود می تواند در بزرگسالی هم ادامه پیداکند.

     

     

    منبع : مجله تکناز

     

  • نکات اساسی در مورد بازی با کودکان
    نکات اساسی در مورد بازی با کودکان

     

    بازی کردن با کودکان که مدام از حالات و رفتار شما تاثیر می گیرند شامل نکات خاصی می شود. با هم 7 نکته مهم و اساسی بازی با کودکان را بررسی می کنیم.

     

    1. کودکان از طریق بازی یاد می گیرند

    ارزش بازی های کودکانه را دست کم نگیرید چون:

    کودکان از طریق بازی مهارت های شناختی خود را گسترش می دهند مانند حل مساله یا مهارت های ریاضی وقتی وانمود می کنند که صاحب یک فروشگاه مواد غذایی هستند.

    کودکان از طریق بازی توانایی های فیزیکی خود را تقویت می کنند مانند حفظ تعادل بدن.

    کودکان از طریق بازی واژگان جدید یاد می گیرند.

    کودکان از طریق بازی مهارت های اجتماعی را خود تقویت می کنند مثل وقتی که بازی دزد و پلیس را انجام می دهند.

     

    2. بازی یک عادت سالم است

    بازی به کودکان کمک می کند تا بدنی قوی و سالم داشته باشند و بهتر رشد کنند. علاوه بر این کودکانی که بیشتر بازی می کنند کمتر دچار چاقی و اضافه وزن می شوند.

     

    3. بازی استرس را کاهش می دهد

    بازی به کودکان کمک می کند تا رشد عاطفی بهتری داشته باشند. بازی برای کودک کاری لذت بخش بوده یک خروجی ایده آل برای اضطراب و استرس او فراهم می کند.

     

    4. برای کودک فرصت بازی کردن را فراهم کنید

    به عنوان پدر و مادر، شما بزرگترین حامی کودکان در یادگیری هستند. بنابراین شما باید مطمئن شوید که کودک بیشتر ساعات روز را به بازی می پردازد تا مهارت های شناختی، زبانی، فیزیکی، اجتماعی و عاطفی اش رشد پیدا کند.

     

    5. بازی و یادگیری دست در دست هم هستند

    بازی و یادگیری فعالیت هایی جداگانه نیستند، بلکه در هم تنیده اند. درواقع بازی آزمایشگاه کودک است که با آن دنیا را محک می زند.

     

    6. بیرون خانه بازی کنید

    خاطرات خود را از زمان هایی که توی حیاط یا پارک و طبیعت و… بازی می کردید با یاد می آورید؟ چطور اطراف خانه را کشف می کردید، با هم سن و سالان تان خاک بازی می کردید و…، خب حالا زمانش رسیده که این خاطرات را برای کودک تان هم بسازید.

     

    7. به غریزه بازی کودک اطمینان کنید

    همیشه سعی نکنید که برای بازی کودک قانون خاصی بتراشید یا نظم و ساختار خاصی به آن بدهید. فقط کافی است زمان مناسب را برایش فراهم کرده و بگذارید خودش بازی را شروع کند. مطمئن باشید غریزه اش او را به درستی در مسیر بازی پیش می برد.

     

    منبع : مجله تکناز

  • با این نکات صداقت را به کودکان بیاموزید
    با این نکات صداقت را به کودکان بیاموزید

     

    مسلما شما هم مثل هر پدر یا مادر دیگری از دروغ گفتن فرزندهایتان بیزار هستید و دوست دارید هر چه زودتر این عادت بد را از آنها دور کنید.

    ممکن است بعضی از والدین تصور کنند که دروغ گفتن در ذات بچه است و این وظیفه والدین است که برای اینکه جلو عادت شدن آن را بگیرند، آنها را برای دروغگویی شان تنبیه کنند. واقعیت این است که خیلی وقت ها خود والدین زمینه را برای دروغگویی فرزندشان ایجاد می کنند.

    این آن اشتباهی است که والدین مرتکب می شوند: آنها با عصبانیت و تهدید با فرزندانشان روبه رو شده و آنها را متهم میکنند. اگر خشن برخورد کرده و بخواهید تنبیه شان کنید، از اینکه واقعیت را به شما بگویند میترسند. اگر احساس امنیت کنند، صادق خواهند بود. پس با آنها با ملایمت رفتار کرده و بر صداقتشان تاکید کنید.

    در زیر به نمونه هایی اشاره میکنیم تا منظورمان را بهتر متوجه شوید. تصور کنید که متوجه شده اید که پسر نه ساله تان از یک سوپرمارکت آبنبات دزدیده است. دو داستان مختلف برایتان مطرح میکنیم.

    الف:

    مادر: (با صدایی اتهامی) این آبنبات رو از کجا آوردی؟
    فرزند: تو جیبم پیداش کردم.
    مادر: از سومارکت دزدیدیش؟
    فرزند: نه، من ندزدیدمش!
    مادر: ولی من میدونم که اینکارو کردی. خواهرت گفت که دیده این کارو کردی. الان هم داری به من دروغ میگی.
    فرزند: نه اون دروغ میگه. من ندزدیدمش.
    مادر: پس از کجا آوردیش؟ با دروغی که گفتی دو بار تنبیه میشی.

    ب:

    مادر: میبینم که یه آبنبات داری. من که اینو برات نخریدم، خواهرت هم گفت که دیده اون رو از سوپرمارکت برداشتی.
    فرزند: (به پایین نگاه میکند)
    مادر: من اصلاً از خبرچینی کردن خوشم نمیاد، اینو به خواهرت هم گفتم. اما خیلی مهمه که چیزی از جایی بدون اجازه برنداری. اینم خیلی مهمه که هیچوقت به همدیگه دروغ نگیم. میدونی که ما یه خانواده هستیم و صادق بودن تو خانواده خیلی مهمه. تو باید به من اعتماد کنی و منم به تو اعتماد کنم.
    فرزند: من منظوری نداشتم. یکدفعه ای شد.
    مادر: میدونم عزیزم. احتمالاً شیطون گولت زده. اما من به تو افتخار میکنم که به من راستش رو گفتی. این کار سختیه. حالا بیا با هم به سوپرمارکت بریم تا آبنبات رو بهشون پس بدی.

    در داستان اول، مادر فرزند خودش را مجبور به دروغ گفتن می کند. و در چنین مواردی، بیشتر افراد انکار میکنند و حالت دفاعی به خودشان میگیرند چون صادق بودن به ضررشان تمام خواهد شد. در داستان دوم، مادر خیلی روراست موضوع را با پسرش مطرح میکند و طوری رفتار میکند که می داند فرزندش چه کرده است. حالا میتواند روی اهمیت صداقت بعنوان یک ارزش خانوادگی تاکید کند و برای فرزندش توضیح دهد که درک میکند و به او درس صداقت بدهد.

    برای هر کسی در هر سنی صادق بودن شجاعت میخواهد. بنابراین این وظیفه والدین است که به فرزندانشان آموزش دهند که برای گفتن حقیقت شجاع باشند.

    در زیر به سه نکته اشاره میکنیم که کمکتان میکند صداقت را به فرزندانتان آموزش دهید:

    1. از خیلی کوچکی، با فرزندانتان درمورد ارزش صداقت در خانواده تان صحبت کنید. به آنها بگویید که این برای همه شما خیلی مهم است که بتوانید همیشه روی همدیگر برای شنیدن حقیقت، حتی اگر سخت باشد، حساب کنید. اگر بین والدین و بچه ها صداقت نباشد، اعتماد و نزدیکی در خانواده وجود نخواهد داشت. صداقت پایه و اساس روابط خانوادگی و اعتماد و احترام متقابل است. به فرزندانتان بگویید که برای حمایت و دفاع از آنها هر کاری از دستتان برآید انجام میدهید، حتی برایشان میجنگید اما اگر بفهمید که به شما دروغ گفته اند، رابطه تان به کلی تغییر خواهد کرد. وقتی اعتماد از بین برود، زمان زیادی میخواهد تا دوباره ایجاد شود.

    2. نه تنها در کلماتتان بلکه در سبک زندگیتان هم برای فرزندانتان الگوی صداقت باشید. اگر خودتان با فرزندانتان صادق نباشید، نمیتوانید از آنها انتظار داشته باشید که حقیقت را به شما بگویند. در واکنش به سوالاتی که میپرسند، سعی کنید به جای دروغ گفتن، توضیح مختصری بدهید و در حد سنشان پاسخ دهید. اما اگر به آنها دروغ بگویید، وقتی گفتن حقیقت برایتان خجالت آور است، نمیتوانید از آنها توقع داشته باشید که وقتی برایشان سخت است، راستش را بگویند. بدیهی است که هم والدین و هم فرزندان میتوانند برای خودشان زندگی خصوصی داشته باشند و برای در میان گذاشتن جزییات خصوصی زندگیتان، مسائل مربوط به گذشته که هنوز با آنها درگیر هستید یا هر چیز دیگری که از آن واهمه دارید، باید مرز تعیین کنید. هدفتان باید ایجاد محیطی آزاد باشد که هیچ پنهان کاری وجود نداشته و همه برای گفتن حقیقت احساس راحتی کنند.

    3. به آنها نشان دهید که تاکیدتان بیشتر بر صداقت آنهاست تا بر تنبیه آنها بخاطر بی صداقتی شان. بله میتوانید برای دروغ فرزندتان عواقبی در نظر بگیرید اما لازم است که برایشان توضیح دهید که راستگویی شان هم فوایدی برایشان خواهد داشت. اگر بخواهید به زور تهدید و تنبیه حرف راست را از دهان آنها بیرون بکشید، مطمئن باشید که دفعه بعدی حقیقت را نخواهند گفت. اگر هنوز لازم میدانید که باوجود گفتن حقیقت، تنبیهی برایشان در نظر بگیرید، اینکار را با دقت و ملایمت انجام دهید و با وجود آن تنبیه، از صداقتشان تشکر کنید.

    همه آدمها توانایی صادق بودن را دارند اما اگر این کار را تمرین نکنید، هم شما و هم فرزندتان عادت خواهید کرد که قسمتی از حقیقت را بپوشانید و چون راحت تر است خیلی وقت ها دروغ های مصلحتی بگویید. شما بعنوان پدر یا مادر فرصت دارید که به فرزندانتان کمک کنید صداقت را یاد بگیرند. هیچوقت استانداردهایتان را پایین نیاورید اما باید درک کنید که آنها نمی توانند همیشه عالی باشند.

  • در بازی های رایانه ای مراقب فرزندان باشیم!

    توصیه به والدین

    • هميشه براي انتخاب يا خريد بازي، به آرم رده­ سنی ESRA که بر روي جلد بازيها درج شده است، توجه کنيد.
    • سعي کنيد قبل از بازي­ کردن يک بازي توسط فرزندتان، خلاصه ­اي از داستان يا نقد آن را بخوانيد و با ديگر والدين و فرزندان بزرگتر درباره بازي صحبت کنيد. اگر چه بهترين حالت اين است که خودتان، پيش از فرزندتان آن بازي را بازي کنيد.
    • به همراه فرزند خود بازي کنيد، بازي کردن او را تماشا کنيد و درباره بازي­هايي که بازي مي­ کند با او گفت­ و­ گو کنيد. براي او شرح دهيد که چرا برخي از بازيهاي خاص مناسب نيستند.
    • برخي بازي­هاي آنلاين نيازمند تعامل و گفت­ و­ گو با ساير بازيکنان مي­ باشند. به فرزندتان درباره بازگو نکردن اطلاعات شخصي در بازي­هاي آنلاين آگاهي دهيد؛ همچنين به فرزندتان بياموزيد که رفتار­هاي نامناسب ديگر بازيکنان را در حين بازي، به شما اطلاع دهد.
    • سعي کنيد فرزندتان در فضاي مشترک خانه بازي کند و حتي المقدور از بازي کردن فرزندتان در اتاق خصوصي­ش خودداري کنيد.
    • بازي کردن فرزندتان را به مدت زماني که قبل از بازي براي او تعيين مي­ کنيد (مثلا 45 دقيقه)، محدود نماييد و با آرامش در اجراي بي­ چون و چراي آن همت گماريد (راه­ حل پيشنهادي اين است که فعاليتي جايگزين را به او پيشنهاد کنيد مانند انجام يک کار هنري، ساخت يک کاردستي، انجام بازي ­تخته­ اي، خواندن کتاب به همراه شما و ...).
    • هميشه دقت نماييد که فرزندتان پس از انجام تکاليف خود به بازي کردن بپردازد و نه پيش از آن.
    • با فرزند خود توافق کنيد که در صورت نياز به صحبت کردن يا شنيدن صحبت والدين، بازي خود را متوقف (Pause) کرده، حرف­هاي شما را بشنود و سپس به بازي کردن ادامه دهد.
    • بهتر است در هر روز بیش از 2 ساعت برای انجام بازی های رایانه ای وقت صرف نشود و در عین حال لازم است بعد از هر 40 دقیقه انجام بازی، فرزندتان از پشت رایانه برخیزد و به مدت 10 تا 15 دقیقه استراحت کند.
    • می توانید بازی کردن فرزندتان را مشروط به خوردن میوه و سبزیجات مختلف در هنگام بازی نمایید تا عادت غذایی مفیدی در فرزندتان ایجاد شود.
    • بازی ها به دلیل سخت بودن بعضی مراحل می توانند باعث عصبانی شدن و خسته شدن فرزندتان شوند، در این صورت بهتر است که در کنار فرزندتان باشید، او را آرام کنید و با خوش طبعی از عصبانی شدن بیش از حد او جلوگیری نمایید. 
    • از انجام بازی های رایانه ای توسط فرزندتان در آخر شب و یا قبل از خواب جلوگیری کنید، چرا که تحقیقات نشان می دهند که این امر باعث می شود بازیکن دچار اختلال در خواب و یا بی خوابی شود.  
    • در هنگام بازی، فرزندتان بهتر است بر روی نوعی از صندلی بنشیند که دارای تکیه گاه مناسبی باشد، به طوری که کمرش را به طور کامل پوشش دهد. 
    • در هنگام بازی کردن فرزندتان، از مصرف بیش از اندازه خوراکی های شیرین به خصوص قهوه با شکر جلوگیری نمایید. به دلیل اینکه این امر باعث می شود تا فرزندتان بتواند خستگی را از خود براند اما در عین حال باعث افزایش فشار عصبی بر بدن او خواهد شد. 
    • به فرزندتان آموزش دهید تا هر 15 تا 30 دقیقه تمرکز چشم را از مانیتور برداشته و به نقطه ای دیگر نگاه کند تا از آسیب رسیدن به چشم او جلوگیری شود. همچنین سعی شود تا چشم بر روی اشیا در فاصله دور متمرکز شود. 

    • به فرزندتان آموزش دهید که از خم شدن دست از ناحیه مچ در هنگام بازی اجتناب کند و مچ دستش را به صورت مستقیم بر روی میز قرار دهد. 
    • به فرزندتان آموزش دهید که از خم شدن گردن به سمت بالا و یا پایین و یا نزدیک شدن به مانیتور خودداری کند تا آسیب جدی در دراز مدت برای او ایجاد نشود. 
    • به فرزندتان آموزش دهید که مانیتور خود را به صورتی قرار دهد تا نور در آن منعکس نشود. انعکاس نور خورشید و یا دیگر منابع روشنایی می توانند برای چشم مضر باشند. 
    • به فرزندتان توصیه کنید که بهتر است بیشتر بازی هایی را انجام دهد که او را مجبور به فکر کردن می کنند. این امر باعث فعالیت بیشتر مغز و در نتیجه تقویت حافظه و افزایش قدرت تفکر بازیکن می شود. 
    • به فرزندتان آگاهی دهید که در زمان های بارگذاری بازی (Loading) می تواند با انجام حرکات کششی و نرمش از خشک شدن بدنش جلوگیری نماید. 
    • به فرزندتان آگاهی دهید که فاصله چشم با مانیتور در هنگام بازی کردن باید حداقل 50 سانتیمتر باشد. 
    • به فرزندتان آگاهی دهید که دقت کند تا مانیتور در هنگام بازی کردن به صورت مستقیم در مقابل او قرار گرفته باشد. این امر باعث می شود که تاثیر مانیتور بر روی چشم های او به طور مساوی اعمال شود و از فشار اضافی بر یک چشم جلوگیری شود. 
    •  به فرزند خود آگاهی دهید که در هنگام بازی کردن سعی کند تا به طور مداوم پلک بزند. این عمل از خشکی چشم جلوگیری می کند. همچنین به دلیل تمرکز و خیره شدن بازیکن به مانیتور تعداد دفعات پلک زدن کاهش می یابد و این خود دلیلی برای قرمز شدن و خستگی چشم به شمار می رود. 
    • به فرزندتان آموزش دهید که گرما می تواند ماهیچه های چشم را آرام کند و خستگی را کمی کاهش دهد. برای این کار، او می تواند کف دو دست خود را به هم بمالد، سپس کف هر دست را روی یکی از چشم ها قرار دهد. 
    • سعی کنید شرایطی فراهم نمایید که فرزندتان به انجام بازی های چند نفره بپردازد. بازی های تک نفره در دراز مدت باعث منزوی شدن بازیکن می شود.
    • در آخر می توانید برای نظارت بر بازی کردن فرزندتان، از امکان کنترل محتوای بازی که در دستگاه های مختلف بازی با عنوان "Parental Control" از آن یاد می شود، استفاده نمایید. از طریق این راهکار والدین می توانند محتواهایی نظیر خشونت و یا گفتار ناشایست را از بازی حذف کنند. 

    منبع : بنیاد ملی بازی های رایانه ای